कलियुगका कुरा: एउटा फोटो दिनु न मलाई

Tuesday, August 28, 2012

एउटा फोटो दिनु न मलाई

'तपाईको एउटा फोटो दिनु न मलाई,' पाँच/सात वर्ष सँगै काम गरेका तर आजभोलि वर्षमा एकपटक पनि भेट नहुने साथीले एकाबिहानै फोन गरे। कुनै स‌स्था/वस्था खोल्न साथीले मेरो फोटो पनि बेच्न लागेछन् भन्ने सोच्दै सोधें, 'किन होला फोटो ?' उनले भने, 'अब तपाई बिजी मान्छे। तपाईसँग भेट त हुने गाह्रो भइगयो। कहिलेकाहीं साह्रै नियास्रो लाग्छ। त्यही बेलामा फोटो हेरेर चित्त बुझाउन नि।'
अनि म मुर्च्छा परें र सोचें - मैले पनि कुनै समय वर्षौं सँगै डेरामा बसेका, पढेका, काम गरेका कोही-कोहीसँग फोटो माग्न पर्नेछ, तिनको कहिलेकाहीं साह्रै नियास्रो मलाई पनि लागिरहन्छ।

· · Share

Adhikari Suzu, Jaw Knock Raazaa and 97 others like this.
- Banjade Ganesh Prasad दिपक सर्, मेरो त किन पर्ला र यदी चाही हाल्यो भने फेसबूक हेर्नु होला है हे हे हे सबैक लागी सबैको भलो तपाईंलाई साह्रै माया गर्दा रहिछ्न हे हे हे
  
  August 28 at 7:07pm · · 3
- Sanjay Karki · 14 mutual friends
  Sharai maan dhukhyo dai, ti paal ti 6aad....!
  
  August 28 at 7:08pm via mobile ·
- Manoj Ghimire Aile samma ko best Status deepak dai, Man kholer hasn badya banyo.
  
  August 28 at 7:13pm · Edited ·
- Mahendra Dedhgaule great, murchha parda pani sochna sakne .photo magne sanga ali careful rahanu parne ta hoina.
  
  August 28 at 7:15pm via mobile ·
- Bishnu Tiwari · 15 mutual friends
  story looks intersting deepak ji .what do u wanna? may be there is someone in yr heart from years.story is about to clear,isnt it deepak ji?
  
  August 28 at 7:15pm · · 2
- Chhabi Subedi · Friends with Ekal Silwal and 16 others
  good idea
  
  August 28 at 7:47pm ·
- Sanjeep KC · Friends with प्रकाश दाहाल and 66 others
  hahaha true
  
  August 28 at 8:11pm ·
- Himal Neupane ho haiii..
  
  August 28 at 8:39pm ·
- Nirajan Maharjan · 22 mutual friends
  maile ta album nai tanna banauna parne bhayo.
  
  August 28 at 8:52pm ·
- Sunita Giri nice one
  
  August 29 at 9:01am ·
- Nepal Udhab · Friends with Samir Nepal and 1 other
  THIK HOLA NI
  
  August 29 at 9:11am ·
- Kashi R. Dangi · 526 mutual friends
  good lesson
  
  August 29 at 10:56am ·
- Biplav Man Nepali ha ha ha
  
  August 29 at 11:27am ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।