कलियुगका कुरा: पूर्वहरु भिसा नलिइकन विदेश

Saturday, July 21, 2012

पूर्वहरु भिसा नलिइकन विदेश

अस्ति नै पूर्व नहुँदै मन्त्री लोकेन्द्र विष्ट भिसा नलिइकन जर्मनी उड्दा (युएई)को राजधानी अबुधाबीको एयरपोर्टमा एक दिन बसेका थिए। अहिले पूर्व राजा ज्ञानेन्द्र पनि दोहामा दुई दिन बस्ने योजना बनाएर फ्रान्स जाँदा पनि फेरि भिसा नलिइकन कतार पुगेछन्। के विघ्न ह्याउ बढेको हो नेपालीको... भिसा नलिइ/नलिइकन विदेश जान आँट भएका?

Ratnawali Sharma, Nepal Uddhav, Subas Pokharel and 55 others like this.
- Biplav Man Nepali Visa fee tirnu parla vanne pir hola ni.
  Friday at 1:23pm · · 1
- Keshav Raj Pathak Rato passport le ta airport mai pau6a vissa linu pardaina.
  Friday at 1:25pm via mobile ·
- Biplav Man Nepali Bilateral agreement 6a vane matrai rato Passport le on arrival visa paun6a natra paundaina. Red Passport FM bata process va 6a vane normally VISA fee lindaina. Jani rakhe Besh.
  Friday at 1:33pm ·
- Netra Dahal Lokendra Bista ta UAE maa po alpatra pareka thiye ta....doha maa ho ra????
  Friday at 2:25pm · · 1
- Sabin Singh ति सामान्य नेपाली नागरिक हुन् त?? "पूर्वराजा" पो त...:P
  Friday at 3:11pm ·
- Sunita Giri may be this is simple human error you journos are blowing it out of proportion, just because he is ex-king !
  Friday at 3:15pm · · 1
- Nepali Madhav Chamlagain यिनिहरुले दुनिया हसाए
  Friday at 3:17pm · · 1
- Prem Sherbuja · 7 mutual friends
  हामि जनता पनि फरक छैनौ पहिले पहिले फलानो एअरपोर्टबाट यति नेपालिहरू भिसा नलिई कन गएकोले फर्काइयो, उती फर्काइयो भनेर समाचार सुनेकै हो पढेकै हो अब हाम्रा ठुला थालुहरूको पालो आएछ तर हौ त सबै नेपालि नै। एकले अर्कालाई कुरी कुरी भनेर के फाइदा?
  Friday at 3:21pm ·
- Nepali Prem · 16 mutual friends
  kwkkwkkwkwk...!
  Friday at 9:42pm ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।