कलियुगका कुरा: जे.डी. ले दुःख दिएपछि

Saturday, September 17, 2011

जे.डी. ले दुःख दिएपछि

'यो जग्गा बिक्रीमा छ भनेर' सम्पर्क गर्ने फोन नम्बरसहित विज्ञापन टाँसेको त खुब धेरै ठाउँमा देखेको हो। तर पुतलीसडक चोक काठमाडौंमा 'यो जग्गा बिक्रिमा छैन, अनावश्यक कष्ट नगर्नुहोला' भनेको विज्ञापन पनि देखियो। जग्गाको भाउ साउ सोधेर कति दिक्क लगाइदिएका थिए होलान्, अनि यस्का छिमेकीले हो कि साहु आँफैले पनि जग्गा बिक्रीमा छैन भनेर पनि विज्ञापनै टाँस्न परो। कारोबारमा मन्दी भन्दै गरे पनि शहराँ जेडी (जग्गा दलाल) को जो बिगबिगी छ...

जे डी दलालले दुःख दिएरै होला बेनीमा पनि यस्तो सूचना लेखेरै टाँसेको रहेछ। धवलागिरीडटकम बाट लिएको फोटो।

Acharya Deepak, Susheel Bhattarai, Ganesh Nepal and 34 others like this.
- Kedar Pyakurel yasto pani hamra shaharama ?? ?? ?? ?? ?? ?? ??
  September 13 at 8:09am ·
- Suman Raj Pant ho dai, dekhnu parne kura dherai ra6n...
  September 13 at 8:25am · · 1 person
- Netra Niroula phon no.chai diyeko 6ki 6ina?
  September 13 at 8:29am ·
- Pukar Rai yastai 6 hamro sahar k garne ra
  September 13 at 8:34am ·
- 'Aachal Karki' ज . द .
  September 13 at 8:36am ·
- Ramchandra Rajbanshi जेडी बोलेतो ' जग्गा दलाल' ! हा..हा..! क्या बात !
  September 13 at 10:20am ·
- Pushpa Bhattarai MD hole to mean dalal.
  September 13 at 10:24am ·
- Swavimani Nepali Nepal Yo...pani...kahin na dekheko jatra handi gaun ma bhanchan ni ..tyastai tyastai ho....Naya nepal....ho ni ??
  September 13 at 1:26pm ·
- Adhikari Hari ha ha ha ha , namari bache dekhinch dherai kura .
  September 13 at 1:48pm ·
- Nira Ranabhat हा हा हा .....!
  September 13 at 11:12pm ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।