कलियुगका कुरा: सगरमाथा चढेर संविधान नआउने रैछ

Monday, May 28, 2012

सगरमाथा चढेर संविधान नआउने रैछ

ई..... सगरमाथा चढेर त शान्ति र संविधान नआउने रैछ भो। (नोट: प्रचण्ड पुत्र प्रकाश दाहाल शान्ति र संविधानका लागै भन्दै सगरमाथाको आरोहण गरे। तर पनि यता भने संविधान आएन।)

Surya Shrestha, Ram Khatri Chhetri, Damodar Neupane and 131 others like this.
2 shares
- Milan Subedi मन मा आगो बलेर आयो अब Atom बम बनेर पड्कनु पर्छ
  23 hours ago ·
- Nepali Hari ह ह ह ह ....
  23 hours ago ·
- Nepali Deepkiran Sharma tinlai maja aayo hola ni.
  23 hours ago ·
- Mahaprasad Khatiwada Hahahahahaha
  23 hours ago ·
- Nepali Bipin natheharu Guff garchhan..
  23 hours ago ·
- Kusum Bhattarai अब माओवादी, मधेसबादी, जनजाती, संबिधान सभाबादी, गणतन्त्रबदी, देसभक्त नेपाली एक छन। अनी कमल थापा, चित्रबहादुर केसी र एमाले र नेपाली कङ्रेसलगायतका प्रतिगामी, यथस्थितीबादी, बिदेसी दलाल अर्कोतिर छन। एस्तो अवस्थामा चुनावमा गये पनि भड्खालोमा जाकिने भनेको एमाले र कांग्रेस नै हुन। माओवादीले गुमाउनु के छ र ? चुनाव भने चुनाव, युध्द बह्ने युध्द, जे गर्न पनि तयार छ। हुतिहारा एमाले र नेपाली कांग्रेसले अब ज्ञानेन्द्रलाई नेता माने हुन्छ।
  23 hours ago · · 1
- Krishna Prasad Sharma · 24 mutual friends
  This time translation of Hindi script got very hard because of new alphabet changed in India so prakash Dahal went to Everest to bring from China but he did late before time expire.
  23 hours ago ·
- Rajendra P Sharma · 67 mutual friends
  शान्ति न आयनी के के आयो आयो आउन त आयो नि हो, यसै आ को हो र, सारा नेताक़ा ढुखले आर्ज्या क़ा हुन्, सबैमा चेतना भया
  23 hours ago · · 2
- Sudeep Neupane haha
  23 hours ago ·
- C-Man Deepak chunab ta aayo ni
  22 hours ago ·
- Suman Adhikari ha ha ha प्रचण्डपुत्रले सरकारमाथा चढे, प्रचण्डले संविधान भंग गरे
  17 hours ago · · 1
- Swagat Nepal hahahahah
  16 hours ago ·
- Sunita Giri hahahahahahahaha
  14 hours ago ·
- Vivek Paudel Hahahahahaha....
  12 hours ago ·
- Uddhav Nepal Ulto sambishan nai banenani! Aj sambidhan shava nai khaidyo
  11 hours ago via mobile ·
- Banjade Ganesh Prasad तपाईं हामी पनि जाउ,जे पर्ला पर्ला नसके अधाशिबिर बाट फर्किदिउला त्यस्पछी पनि संविधान आएन भने बल्ल म सँग कुरा गर्नु होला हे हे हे
  5 hours ago ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।