कलियुगका कुरा: ट्याक्सी ड्राइभर

Monday, June 20, 2011

ट्याक्सी ड्राइभर

अफिस आउन ढिला हुन लागेपछि गएर सोधें, झम्सिखेल जाने? पत्रिकाबाट उसले आँखा यताउता डुलाएन। पाँच मिनेटपछि जीउ तन्कायो र सोध्यो कहाँ जाने रे, मैले बिस्तारै भने झम्सिखेल, उसले भन्यो - नजाने। चोकको ट्याक्सी ड्राइभरले पढ्दै गरेको पत्रिका यसो हेरें लेख्याथ्यो- १० वर्ष अगाडिको ट्याक्सी ड्राइभर पर्शुराम राजनीतिमा लागेर डन भएपछि अर्बपति बने...

Madhab Gurung., छुच्चो केटा, Sudarshan Thapaliya and 47 others like this.
- Pawan Raj Giri उसले नि त्यही सपना देख्दैथ्यो कि के थाहा ।
  3 hours ago · · 1 person
- Ram Baral पत्रकार हो भन्ने थाहा पाएनछ बिचराले । त्यो थाहा पाएको भए आज दिपक सरको रामधुलाई निस्चित थियो ।
  3 hours ago ·
- Krishna Poudel यो देशमा ड्राइभर मात्र हैन……ब्यापारी………॥ राजनितिज्ञ…………कर्मचारी……………॥ कुचिकार…………।सुचिकार………॥ कलाकार…………॥ पत्रकार…………।धेरै अर्ब पति भएका छन…………… जिम्बाबेको जस्तो डलर छाप्न पर्ने हुन्छ यो देशमा त्यो बेलामा हामी किसान पनि अर्ब पति हुने छौं ।
  3 hours ago · · 1 person
- Keshav Koirala lhahhaa :)
  3 hours ago ·
- Shahi Rosh hahaha...ramrai vaye chhas
  2 hours ago ·
- Tara Thapa Magar कुरो ठिकै हो नि .पैसो कमाउन आत्तुरी सबैलाई नहुदो हो त एस्तो कहाँ हुनु र
  2 hours ago ·
- Adhikari Hari ha ha ha usko pni sapana pura hos .............Prashu ram ko mbl nmbr dinu parthyo
  2 hours ago ·
- Rajendra Aryal gazab]
  2 hours ago ·
- Prabhat Bhattarai he he he...
  2 hours ago ·
- Bayan Shrestha hahaaha yastaiko chaleko cha ni jindagi mojma soja sadha ta jahako tahi ta ho ni
  about an hour ago ·
- छुच्चो केटा हाहाहाहाहाहहाहाहाहाहा हाँस्नु पर्ने कारण धेरै छन्।
  28 minutes ago ·
- Sujan Chandra Paudel ahhahaah
  21 seconds ago ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।