कलियुगका कुरा: घोडा चढ्दा ठगियो...

Monday, January 3, 2011

घोडा चढ्दा ठगियो...

भारतीयले ठगे नि मलाई। जम्बुको कटराबाट बैष्णोदेवी मन्दिरसम्म जाने करिब १२ किलोमिटर उकालोमा अलिकति उक्लिएपछि थाकेर घोडा चढम् भन्ने लाग्यो। घोडावालाले एकजनाको २६५ आइसी भन्यो ठिकै छ भनेर चढेको त तीन किलोमिटर जति चढाएपछि ल कि अरु २६५ थप् नभए ओर्ली भन्छ बा। २६५ मा त आधाबाटो मात्र हो भनेसी कति झगडा गर्नु। फोटो खिच्नकै लागि मात्र चढेजस्तो भो घोडा नि....। नहिंडेको धेरै भारच। २-४ दिन कैंडा लार खुट्टामा।

radhana Paudel, Kuvera Chalise, Chintan Sharma and 24 others like this.
- Bhim Prasad Ghimire india ma testai ho dipak ji. take care aru thau pani testai vetin6an
  Friday at 11:37am · · 1 person
- Jaw Knock Raazaa कती बाठो रेछ त । :)) CNN Heroes of the year पाउने मेसो अहिले बाट सुरु गाह्रो जस्तो छ । :P
  Friday at 11:39am ·
- Rajan K. Shakya कस्ता भारतीयहरु! ठग्न त माहिर नै छन नि!! दिपक जीले पनि कस्सेर कुरा गर्न पो नसक्या हो कि!! यसो लम्किझम्कि गरया भए पुग्थयो कि! सातो जाने गरि नकाएसम्म चै हेपछन है यि भारतीयहरु!! मन भित्र चै शान्त वाहिर चै मुर्ख झै बन्नै पर्छ है!! नत्र भारत नघुमे नि हुन्छ।
  Friday at 12:12pm · · 2 people
- Mohan Mainali मलाई जीवनभर मासु नखाएको मानिसलाई नेपालमै मासु खाने मान्छेसँग बसेर भात खाएको भनेर मासुको पैसा लिएका छन् । ठग्नमा हामी पनि कम छैनाै ।
  Friday at 2:43pm · · 5 people
- दौंतरी ब्लग teti ukalo pani ghoda chadne? ma 6 barsa ko huda khuttai le pugeko thiye. bhayena hai dipak ji.
  Friday at 5:22pm · · 1 person
- Girish Pokhrel ढाँट्ने र छल्नेहरुको कमी संसारको कुनै कुनामा कमी छैन यसमा ढुक्क हुनुहोस् ।
  Friday at 7:20pm ·
- Ujjwal Prajapati kati karma garne dharma pani garnu paryo ni...
  Friday at 7:29pm ·
- Gopikrishna Kaphle dipak bhailai pani thageko bhanesi yad garnuhos kati nepali thagiechan
  Friday at 10:54pm ·
- Keshav Koirala 'Alles Nichtsnutz' त्यतातिर नि ठग हुँदा र'चन् र ?
  Friday at 11:24pm · · 2 people
- Buffalo Dai हाम्रो अत्यन्त घनिस्ट दक्षिणी मित्ररास्ट्र तिर पनि ठग बदमाश हुँदा रचन र दाई? कस्तो अचम्मको कुरा गर्नु भो! तपाईं कतै निद्रामा त हुनुहुन्न?
  Saturday at 1:32am ·
- Chandra Pandey dhrai ramro hai /
  Saturday at 10:24am ·
- Balkrishana Prasad Happy new year 2011
  Saturday at 10:35am ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।