कलियुगका कुरा: बराबर सजायँ मिल्दैन

Tuesday, December 14, 2010

बराबर सजायँ मिल्दैन

आशय करणी गर्न खोज्नेलाई कारबाही हुन्छ भन्थे साथीभाइ। आशय बन्दुक हान्न खोज्नेलाई के हुन्छ कुन्नि, हाम्रा बंगालादेशी ज्वाइले ' मसँग बन्दुक भएका भए फायर गर्थें' भनेका छन्, आजको नागरिक पत्रिकामा। कहाँ बन्दुकै हान्ने पारस कहाँ बन्दुक भए हान्थे भन्ने रुबेल। बराबर सजाँय त गर्न मिल्दैन है...

Subas Pokharel, Sanman Ruchal, Mahaprasad Khatiwada and 12 others like this.
- Madan Mani Adhikary मने पाटीमा छलफलको विषय हो यो भन्ने लाग्च :D
  12 hours ago · · 1 person
- Govinda Adhikari मनले अपराध गर्नेलाई पाप लाग्छ, हातले गर्नेलाई कानुन लाग्छ तर पाप सनातनीलाई र कानुन सानातिनालाई लाग्ने हुनाले यस काण्डमा सायद कसैलाई केही पनि लाग्दैन।
  11 hours ago · · 1 person
- Peshal Joshi Afno sampatti ra pran ko suraksha ko lagi aashaya matra hoin bakaida hatiyar uthaune adhikar cha ni sir .... (hatiyar chai illegal hunu bhen)
  11 hours ago ·
- Nanda Ram Pokharel यहाँ १४ घन्टे लोडशेडिंग को बारेमा कोहि बोल्दैन २ जना जड्याहा को झगडा हेड लाइन समाचार बन्छ !!!
  11 hours ago · · 2 people
- Sushil Shrestha nanda ji is 100% rite
  10 hours ago ·
- Peshal Joshi कानुनी राज्यको दुहाइ दिनेहरु र गणतन्त्र ल्याएको हुँ भनी फुर्ती लाउनेहरु आफु माथि भएको अन्याय र अत्याचारको बिरुद्ध स्थानिय ईलाका प्रहरी कार्यालय मा उजुरी हाल्ने प्रथम खुद्किलो टेक्न किन डराउँछन्? बिना उजुरी माथि बाट एकै पटक अनुसन्धान टोली बनाएर कुन किसिम को कानूनी राज्यको अभ्यास गर्न लगिएको हो? भोली यस्तै घटना तपाईं हामी बिच मा भयो भने पनि यसरी नै कारबाही अघि बढाइन्छ त ?
  10 hours ago · · 3 people

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।