कलियुगका कुरा: बेलामा अफिस आउने अधिकार

Monday, December 10, 2012

बेलामा अफिस आउने अधिकार

बिहानैको ट्राफिक जामले बेलाँ अफिस आइपुग्ने अधिकार खोसियो। किन यति सबेरै जाम भएछ आज, भनेको त मानव अधिकार दिवसको उपलक्ष्यमा अधिकारकर्मीहरु जो सडक कब्जा गर्दै र्‍यालीमा हिंडिरहेका रहेछन्। जय मानव अधिकार...

Like · · Share

Arjun Hamal, Sunil Poudel, Avas Karma and 120 others like this.
Kriss Kharal Yestai ho Hajur K garne

December 10 at 9:19am · Like
Kriss Kharal Nepal Ka Kanun Daibale Janun

December 10 at 9:20am · Like
आनन्द श्रेष्ठ चर्को व्यङ्ग्य !

December 10 at 9:23am · Like
Nepali Gitu · Friends with Ekal Silwal and 38 others

जय जय.....

December 10 at 9:27am · Like
Shahi Rosh sabai ma rajniti chha dipak ji.....

December 10 at 9:31am · Like
Shishir Chandra Bastakoti · 17 mutual friends

Nepal ma bhanne ra comment garne matra dherai chhan garn paryo ki tehi ho

December 10 at 9:51am via mobile · Like
Sunita Giri जय मानव अधिकार..

December 10 at 9:57am · Like
Tara Jhendi Mgr सबै अधिकारीहरुको भिडन्त जो छ ! जय होस

December 10 at 10:47am · Edited · Like
Mahendra Dedhgaule adhikarr karmi haru le aafno adhikar ko matra khyal gare tara kartbya birse aruko adhikar ko samman garnu parchha bhanne.....aakhir sabai aafnai lagi nai garne ho..

December 10 at 11:03am via mobile · Like
Saindra Rai hahahahahha.............

December 10 at 11:37am · Like
Keshab Poudel Very interesting.

December 10 at 12:50pm · Like
Biplav Man Singh E pani uhi dyang ka mulaharu hun rajnitikarmi jastai. 'think different' vanne thinking inihara ni chaina.

December 10 at 12:54pm via mobile · Like
Rupa Amgai · 3 mutual friends

euta ko right ko kura gardha arka ko right hanan huna janxa ... tyo ta thikai ho bt tapaiko kehi samjhauta le kasaiko adhikar sunischita hunaxa... sayo hudha k tapailai aafno adhirak hanan vayako jasto lagxa ?

December 10 at 1:09pm · Like · 1
Chhabi Ram Sunar · Friends with Mani Nepal and 17 others

testai hun6 hamro nepal ma.garo6 jagir khan pani

December 10 at 5:48pm · Like

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।