कलियुगका कुरा: भ्यालेन्टाइन डे थाहा होला नि

Wednesday, February 8, 2012

भ्यालेन्टाइन डे थाहा होला नि

हिजो साँझ बाटो हिँड्दै गर्दा सुनेको संवाद : 'श्रीपञ्चमी कहिले थियो र ?' छोरीले आमालाई सोधिन्। आमाले फर्काइन्, 'तँलाई श्रीपञ्चमीको के चासो, भ्यालेन्टाइन डे थाहा होला नि।'
धन्न बाउ त्यहाँ थिएनन् होला नभए तँलाई शहीद दीवस कहिले भन्ने पनि थाहा छैन भनेर छोरीलाई भन्दा हुन्।

Ananta Slowvenom, Hari Gajurel, Ratnawali Sharma and 88 others like this.
- Udaya Raj Dumre namaskar hajur shubha din ko aradhana jay bhole nath
  
  January 30 at 9:26am ·
- Keshav Raj Pathak ‎नेपालमा के भईरहेकोछ"""" Dada namaste mero yo page share garidinu na pls....
  
  January 30 at 9:30am ·
- Shankar Neupane · Friends with Santosh Neupane
  hasnu parne dherai karan 6an
  
  January 30 at 9:41am ·
- Dipak Parajuli · Friends with Aakar Anil and 11 others
  Sahi ho Dai.
  
  January 30 at 10:40am ·
- Bhupendra Nirajan गफै त हो सम्धी ! 'बाटो हिन्दा हिन्दै सुनेको, फलानो ठाउँमा चिया पसलमा भएको वार्तालाप' आदि भनेर खासै भर पर्न नसकिने स्रोतलाई उल्लेख गरेर लेखिएका फेसबुक स्टाटस बढ्न थालेपछि मनमा शंका पसो तो मेँ क्या करुँ? जे होस, पढिन्जेल मजा लाग्ने भएकोले यसले निरन्तरता पाउँछ भन्ने हाम्लाई लाई रा'छ !!
  
  January 30 at 10:45am · · 3
- Shahi Rosh hahaha......samay ko yestai ho.....
  
  January 30 at 10:59am ·
- Binaya Banjara yastai6 daju, taba na samaya gatisil 6 nhan6n ni man6eharu.
  
  January 30 at 7:48pm ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।