कलियुगका कुरा: भट्टराईलाई भेट्न पाए दबाब दिनुहोला

Saturday, September 24, 2011

भट्टराईलाई भेट्न पाए दबाब दिनुहोला

राष्ट्रसंघमा भाग लिन गएका प्रधानमन्त्री बाबुराम भट्टराई अहिले अमेरिका न्यूयोर्कमा छन्। पहिले पहिले राजाहरु विदेश भ्रमणमा जाँदा त्यो बेलाको शाही नेपाल वायुसेवा निगमको बोइङ जहाज नै लिएर जान्थे। त्यसको कति भाडा अझै पनि वायु सेवा निगमले पाएको छैन। अरु पूर्व प्रधानमन्त्रीहरु, मन्त्रीहरु विदेश भ्रमणमा जाँदा जहाजको बिजनेस क्लासमा जान्थे, जसको भाडा सधारणतया इकोनोमी क्लासको भाडा भन्दा दोब्बर हुन्छ। तर यसपटक प्रधानमन्त्री भट्टराईले मितव्ययी यात्रा गर्ने भन्दै इकोनोमी क्लासमा यात्रा गरेका छन्।

मलाई लागेको चाहिँ इकोनोमी क्लासमा भट्टराई न्यूयोर्क जाँदै गर्दा पक्कै पनि वैदेशिक रोजगारमा गएका कोही नेपाली कामदार पनि जहाजमा भेट होला। बिजनेस क्लासमा यात्रा गर्नेसँग पो इकोनोमी क्लासमा यात्रा गर्ने साधारण नेपालीले भेट्न/गफ गर्न पाउँदैनथे। दैनिक एक हजार भन्दा धेरै नेपालीहरु रोजगारका लागि विदेश जाने गरेका छन्। खाडी देशसम्मको उडान र ट्रान्जिटमा नेपाली 'डोरीलाहुरे' (अरपतिर आउनेहरुले सुटकेश, टिभी डोरीले बाँधेर ल्याउने हुनाले आजभोलि चलेको शब्द) ले नि भट्टराईसँग गफ गर्न पाए होलान्, नपाएको भए अब फर्किँदा खेरी गफ गर्न पाउलान्।

भट्टराईसँग भेट गर्न पाउने नेपाली दाजुभाइ दिदी बहिनीलाई एउटा अनुरोध, अरप-मेलसिया तिरका नेपाली कामदारको तलब बढाउन पहल गर्न भनेर भट्टराईलाई भन्नुहोला। त्यहाँ काम गर्ने नेपाली कामदारको १० वर्षदेखि तलब बढेको छैन रे।

त्यताका सरकार र कम्पनीसँग नेपाल सरकारले एकपटक कुरा गरिदिए, प्रष्ट पारिदिए, दबाब दिए नेपाली कामदारको तलब बढ्थ्यो कि। तर डर पनि एउटा छ, प्रधानमन्त्री माओवादी पर्नुभयो, उहाँको पार्टीले जहाँ पनि आन्दोलन गर्नुहोस् भन्ने चलन छ। नेपालमा उहाँको पार्टीका मजदुरका आन्दोलनले गर्दा कतिपय उद्योग बन्द गर्न उद्योगपतिले बहाना पनि पाएका छन्। तर त्यो सल्लाह चाहिँ तत्काल लागु नगरिहाल्ने कि अलि अलि पाएको काम पनि फुत्केला। बरु कुटनीतिक तबरबाट पारिश्रमिक बढाउन अनुरोध गर्न भट्टराईलाई दबाब दिने काम गर्नुहोला।

Ratnawali Sharma, Subin Shrestha, Chintan Sharma and 46 others like this.
- Tara Thapa Magar sujhaab raamro ho bhatraai ji ko भटराई को सुझाबमा भटराईको भनसुन लागोस ...
  
  September 18 at 10:10am ·
- Shyam Dahal hahahaha
  
  September 18 at 10:12am ·
- Bhojendra Basnet ramro prastab ayo ta dai...
  
  September 18 at 10:13am ·
- Dipak Bhattarai हुन त तलब बढाउने भन्दा पनि नेपालमै काम खोज्दिनुहोस् भन्नु अति उत्तम हो र भन्नुपनि पर्छ। केही वर्षमा नेपालमै काम पनि पाइएला। तर तत्कालका लागि व्यावहारिक भएर भन्दा अरप मेलसियमा रहेका नेपाली कामदारको तलब बढाउन सरकारले पहल गर्नै पर्छ। एक दशकदेखि एउटै तलब मान्य हुँदैन।
  
  September 18 at 10:20am · · 9 people
- Manjil Sharma Kuwait government just on Friday conveyed a circular to Nepali embassy in Kuwait City that if any of foreign migrant workers, including Nepalis being there found involving in being engaged or promoting strikes or other sort of uprising, in whatsoever forms, they might get severe punishment, and face banishment! I think Kuwait government did understand possible move of Nepali workers there being influenced by Maoist labour movement back in Nepal.
  
  September 18 at 12:46pm ·
- Choodamani Luitel tehi ta ni,..........
  
  September 18 at 6:00pm ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।