कलियुगका कुरा: रेष्टुरेन्टमा ग्राहक तान्ने शैली

Monday, August 1, 2011

रेष्टुरेन्टमा ग्राहक तान्ने शैली

आइतबार साँझ टि्वटरे साथीहरुसँग भेटेको रेष्टुरेन्टको ऐनामा देखेको विज्ञापन। प्रदर्शनीमार्गस्थित रत्नराज्य लक्ष्मी क्याम्पसको छ‌ेउमा रक्तसञ्चार केन्द्रले भाडामा दिएको सटरमा चलाएको रेष्टुरेन्ट हो कि क्याफेमा यस्तो विज्ञापन छ।

साउनमा खिर खानपर्छ भन्ने यिनले जेठमा सातु, असार १५ मा दहि चिउरा, भदौमा तिजको दर, असोजमा दशैंताका चिउरा- मासु वा मासु- भात, कात्तिक तिहारमा सेलरोटी, पुसमा चाम्रे हो कि लट्टे, माघमा फुरौला र तिलको लड्डुको विज्ञापन गर्दा हुन्।

(अरु कुन कुन महिना र चाडपर्वमा के के कुरा खाने चलन छ। जानकारी पाउन पाए भोलिपर्सी अरुलाई नि काम लाग्थ्यो। म यसमा थप्दै जाने थिएँ र कपिराइट अधिकार तपाइलाई दिदैं आभारी हुने थिएँ।)

Chintan Sharma, Bishwamitra Khanal, Rajendra Giri and 17 others like this.
- Adhikari Hari ब्यापारीदिमाग .........
  
  11 hours ago · · 2 people
- Neerazen Bista Dami. Khusi lago. Marketing ramro cha pasal ko...
  
  10 hours ago ·
- Manoj Smart yo rr 6eu ko raktsanchar building ko cafe ma tanseko 6........... haha like this
  
  10 hours ago · · 1 person
- Tara Thapa Magar बेस्कन खाएर बिल नतिरी हिडे भैगो नि, " साउन महिनामा खाको खिरको पैसा लिने दिने चलन छैन नि त" भनेर ..........
  
  10 hours ago · · 3 people
- Srbjit B Mgr ‎1 kilo khayar 2 kilo chherna gari tara sir hahahaha..
  
  9 hours ago ·

1 comment:

Mt. GlahsibAugust 1, 2011 at 4:37 PM
aru ta thaha bhayena.... RESULT aaune mahina bhane BAAU ko Danna Gaali Khaane chalan chha hamro kaa !! :D ..
ReplyDelete
Replies

Add comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।