कलियुगका कुरा: ठूलो महत्वाकांक्षा (?)

Sunday, January 16, 2011

ठूलो महत्वाकांक्षा (?)

पुरानो कुरो : पुल्चोक क्याम्पसाँ छात्रवृत्तिमा इन्जिनियरिङ पढिरहेका एक मेघावी दाजु पाकिस्तानमा डाक्टरी पढ्ने छात्रवृत्ति पाएपछि जाने तरखर गर्दै थिए। त्यही बेला एसएलसी पास गरेकाले मैले सोध्याथें- के पढ्नेहोला। उनले भन्याथे-नोबेल प्राइज लिने लक्ष्य राख्नुपर्छ। नोबेल समितिले पुरस्कार दिन छानेका विषयमध्ये जे सक्छौ त्यही पढ।
नयाँ कुरा : केही दिन अगाडि ती दाइले आत्महत्या गरेको खवर आयो। "ठूलो महत्वाकांक्षा (?)"...
January 6 at 3:24pm · · Comment

Laxman Pudasaini, Sunita Giri, Subas Pokharel and 21 others like this.
- Keshav Raj Paudel Kasto bad news. Socializtion ko kami ho ki.
  January 6 at 3:28pm ·
- Tara Thapa Magar dukha ko kuro sunaaunu bho ta..!!!!!!!!!!
  January 6 at 3:30pm ·
- Milan Adhikari Teso navanau na sir.ma final yr ko xam didai6u mbbs kai.aatyauna ta vaye na ni ho...
  January 6 at 3:30pm via Facebook Mobile ·
- Milan Adhikari Bt maile nobel prize pauna lakshye chai rakhe6aina.so dhukka 6.
  January 6 at 3:31pm via Facebook Mobile ·
- Dipak Bhattarai गोडा दशेक वर्षदेखि डाक्टरी प्राक्टिस गरिरहेका विश्वराज दाइप्रति मेरो श्रद्धान्जली छ।
  January 6 at 3:32pm · · 5 people
- Bastola Biren So sad news
  January 6 at 3:37pm via Facebook Mobile ·
- Santosh Raj Pandey श्रद्धान्जली.................
  January 6 at 3:43pm ·
- Kadambini Sharma so sad!!
  January 6 at 3:44pm ·
- Sushil Paudel तपाईको यो उहाँप्रतिको शीघ्र निर्णय नहोस् है...
  January 6 at 3:46pm ·
- Shiva Gyawali shradhanjali...
  January 6 at 4:08pm via Facebook Mobile ·
- Jaw Knock Raazaa no comment! :(
  January 6 at 4:11pm ·
- उजाड जिन्दगी so sad
  January 6 at 4:24pm ·
- Sushil Pokhrel Oh sad ,RIP!
  January 6 at 4:26pm via Facebook Mobile ·
- Santosh Raj Pandey ‎10 Janale "LIKE" garechan, kina hola???????????????????
  January 6 at 4:28pm · · 1 person
- Bhim Prasad Ghimire कारण फरक हुन सक्छन् दीपकजी । तपाइको विश्लेषण हतार पो भो होकि । महत्वाकांक्षामात्र त्यस्तो जटिल निर्णयको कारण नहुन सक्छ । मान्छेको मन जोडिने, हौसिने र भाँचिने कुराहरू पृथक परिस्थितिका उपज हुन्छन् । समवेदना व्यक्त गर्दछु । तर, यो स्टाटस तपाइको हाँस्ने कारण दिने सिरिज आउने हाँसेको तस्बिरसँग अप्डेट भएकामा अलि असजिलो लागेको छ ।
  January 6 at 5:23pm · · 10 people
- Peshal Joshi
  मान-सम्मान, इज्जत-प्रतिष्ठा, धन-सम्पत्ती, पद-पुरस्कार, डिग्रि-पदबी ..... यि सबै सन्सारिक कुरा हुन, आत्मिक होइनन । के थाहा, उहाँले आत्महत्या गर्नु भएको दुनियाँ ले थाहा पाउनु भन्दा बर्शौ अघि नै उहाँको आत्मा हत्या भै सकेको पो थियो कि ।
  
  आत्मा ...See More
  January 6 at 7:07pm · · 1 person
- Dipak Bhattarai ‎@Bhim जी र उहाँसग सहमत भएका अन्य आठजना ! तपाइहरुको कुरासँग म पनि सहमत छु। मैले ती आदरणीय दाजु बितेको करिब तीन सातासम्म यो कुरा फेसबुकमा राखेको थिइन। तर आफ्ना सबै जसो कुरा सार्वजनिक गरिरहेको मेरो मनमा ती दाजुको तस्बिर झन् झन् आइरहेपछि मैले आफूलाई रोक्न सकिन र यसलाई स्टाटसमा राखे‌। दाइको महत्वाकाक्षा उच्च थियो कि भन्ने पनि मेरो प्रश्न मात्र हो, ठोकुवा होइन। म गलत पनि हुन सक्छु।
  January 6 at 8:09pm · · 3 people
- Deepkiran Sharma So sad !
  January 6 at 8:35pm ·
- Dhruba Lingden यो "कसैले" पढ़ी दिए पनि हुने......कत्त्रो महत्वाकांक्षा फेरि!!!!!!!
  January 6 at 11:34pm ·
- Shyam Karki
  It's very sad when some one commits suicide. Suicide is manifestation of mental disorder; schizophrenia or depression. What is very sad is that the person is crying for help in so many ways and unless people are educated on this, they will...See More
  January 7 at 7:13am · · 2 people
- Ramkrishna Chaulagain RIP
  January 7 at 8:39am · · 1 person

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।