कलियुगका कुरा: सिपियु छोडेर मनिटर चोरी

Sunday, January 16, 2011

सिपियु छोडेर मनिटर चोरी

धन्न नेपालका सामान चोरहरु आइटी फेन्ड्ली भइसक्या रैन रचन। नभए त गाउँकी एकजना बहिनीको काठमाडौंमा डेराबाट सामान चोर्दा कम्प्युटरको सिपियु छोडेर पुरानो खालको मनिटर मात्र किन चोर्दा हुन् त...

January 6 at 1:58pm · · Comment

Suresh Raj Tripathee, Aradhana Paudel, Victor Magar and 30 others like this.
- Tensab Nahsor CPU arkai tira bta jhor jam gareko hola ni ta.......autai lai kina dheri ghata launu bhanera ni hola...
  January 6 at 1:59pm · · 2 people
- Jaw Knock Raazaa हा हा हा हा अाइ टि फ्रेन्डली भेर के गर्नु ? कर छलेका नयाँ सामान र पाइरेटेड software कौडिको भाउ मा बजार मै पाईन्छ । सेकेन्ड ह्यान्ड कल्ले किन्छ । मनिटर भए टि भि हेर्छु भन्ठानो होला नि त । :))
  January 6 at 2:03pm · · 3 people
- Prem Nidhi Hoina ho dipak ji alik ramra news haru lekhanu ni khali managadante kura matra kina ni ?
  January 6 at 2:03pm via Facebook Mobile · · 1 person
- Dipak Bhattarai ‎@Prem भएकै कुरा हो निधी जी। मन गढन्ते होइन है।
  January 6 at 2:07pm · · 1 person
- Jaw Knock Raazaa ‎@ prem jee, do u expect the news about those political craps and corruption as "ramra news" ?
  January 6 at 2:08pm · · 1 person
- Tara Thapa Magar हा हा अब टेलिभिजन को पनि एन्टेना मात्रै चोरोस्स न .....
  January 6 at 2:09pm · · 1 person
- Roshan Dahal nepal ma k thaha kun ho cpu kun ho vdu............
  January 6 at 2:42pm ·
- Dinesh Raj Gyawali Herna Milne tyahi ho :)
  January 6 at 3:02pm via Facebook Mobile ·
- Ujwal Ojha kasko ho ra vinaju !
  January 6 at 3:12pm via Facebook Mobile ·
- Dipak Bhattarai ‎@ Ujwal कल्पना ओझाको
  January 6 at 3:22pm · · 1 person
- Arjun Nepal Sindhupalchok हो हो, मेरो पनि महत्वपर्ूण्ा सामग्रीहरु भएको External Harddisk कोठैबाट चोरी भएको थियो । एउटा साथीले भन्दै थियो, पिर नगर, मोबाइल भनेर Key Pad खोज्दाखोज्दै टुक्राटुक्रा पारेर फ्याँकिदिन्छ ।
  January 6 at 5:51pm · · 1 person
- Biplav Man Singh Ha ha ha good joke with good chor.
  January 6 at 5:54pm via Facebook Mobile ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।