कलियुगका कुरा: नेपाल सुहाउँदो नेता राजेन्द्र महतो

Sunday, September 1, 2013

नेपाल सुहाउँदो नेता राजेन्द्र महतो

यी राजेन्द्र महतो भन्ने मान्छे खुब मन परो। एक त 'अब म मन्त्री बन्दिन' भने। अब नि संविधानसभामा बहुमत कसैको नआउला र गठवन्धन सरकारमा मन्त्री बन्ने चान्स पाइएला भनेर कोहीकोही उनको पार्टीमा लागे। दोस्रो, पार्टीमा १३ जना उपाध्यक्ष बनाउने निर्णय गरिसकेछन्, आवश्यक परे थप्ने गरी। जो जसलाई पद चाहिने हो (ठूलाबडा) उनको पार्टीमा प्रवेश गरे ठाडै उपाध्यक्ष। अनि यत्रा धेरै एफएम, टिभी, अनलाइन, पत्रपत्रिका छन् भनेर प्रवक्ता नै पनि ४ जना राख्ने निर्णय गरेछन्। पत्रकारलाई 'कोट' लिन नि सजिलो एउटा नभेटे अर्को त भेटिइहाल्छ। नेपाल सुहाउँदा नेता हुन् यिनी महतो जी।

Mohan Gajurel, Umesh Chapagain, Bimal Nepal and 180 others like this.
RN Siris Poudel · 11 mutual friends
'अब म मन्त्री बन्दिन' भनेर प्रधानमन्त्री खान खोजेका होलान !

August 27 at 12:41pm · Like
Brabim Kumar

August 27 at 12:52pm · Like
Yopesh Pradhan Mantri parisad ko President banne bichaar po garyo ki kya ho yo mulaa le??

August 27 at 12:52pm via mobile · Like
Dinesh Raj Gyawali भोट हाल्ने सबै केन्द्रिय सदस्य हुनेहोला ।

August 27 at 12:57pm via mobile · Like · 3
Saroj Mishra · 113 mutual friends
ha ha ha...............

August 27 at 12:58pm · Like
Diwakar Gnawali · 44 mutual friends
यीनी मरे भने अध्यक्षको लागी हुने भाडभैले नाटक को कल्पना गरीराछु म त !! हुन त १३ जना उपाध्यक्ष १३ वटा पार्टी खोलेर सबै अध्यक्ष हुनेहोलान !

August 27 at 1:08pm via mobile · Edited · Like · 4
Padam Tandan Mr.Baburam le jastai vawanama baGer 'TYAG' Gaeka hun ki kaso....

August 27 at 1:18pm via mobile · Like
श्याम कंडेल · Friends with Rajendra Phuyal and 13 others
केन्द्रिय सल्लाहाकार पदाधिकारी चाही को होलान ? सल्लाहकार सबै बिहारी डाँका नै होलान सायद?

August 27 at 1:19pm · Like · 2
Lekhnath Neupane Kya gajabko byanya

August 27 at 1:37pm · Like
Kedar Pyakurel नेपाल सुहाउँदा नेता महतो //

August 27 at 1:57pm · Like
Claudine De Schepper DIPAK !!!!!!!

August 27 at 4:50pm · Like
Sunita Giri so hard to get your sarcasm ! O dear ! !

August 28 at 8:40am · Like · 2
Mohan Ojha · Friends with Maya Bhattarai and 45 others
पद पाए त म पनि महतो तिर जान्थे

August 28 at 10:19am · Like

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।