कलियुगका कुरा: माओवादी नेताले गाई किसानलाई सुनाएको अनुभव

Tuesday, December 18, 2012

माओवादी नेताले गाई किसानलाई सुनाएको अनुभव

गाई किसानकै प्रसङ्ग चल्दा गोरखाका किसानले पालेका करिब दुई सय गाई हेरेपछि एमाओवादी वाइसिएलका एक जना नेताको प्रतिक्रिया तिनै किसानले सुनाएका :'हाम्रा केटाहरुले पनि गाई पाल्न सक्छन् कि भनेर बुझ्न आएको थिएँ, तर यहाँ तपाईंको लगन र परिश्रम हेरेपछि बुझें हाम्रा केटाहरुले बाँधेर राखेको गाई फुकाइदिएपछि नजिकैको माटो खाएर गोठमा आउने अनि एक पाथी दुध बाल्टीमा दिने भए मात्रै पाल्छन् नभए यति दु:ख गरेर पाल्दैनन्।'

Like · · Share

Utpal Raj Misra, Kapil Gyawali, Dil Bhusan Pathak and 146 others like this.
Harihar Kafle अरुले पालेको गाई दुहुन मात्र त सक्थे कि ?

December 7 at 12:37pm · Like · 3
Suraj Shrestha दुहेको खोसेरलानमात्र सक्छन तिनीहरुले

December 7 at 12:46pm via mobile · Like · 6
Maheshwar Ghimire Sarai ghat parne kura... Laajmardo abastha chha haamro

December 7 at 1:01pm via mobile · Like
Saroj Dhakal Duhun chahi hoina hola duheko piuna chhahi hola hai!

December 7 at 1:29pm · Like
Rupesh Acharya दुहेको खोसेरलानमात्र सक्छन तिनीहरुले

December 7 at 6:07pm · Like · 1
Ananda Tiwari आखिर XCL , YCL , र ZCL एकै रहेछन, मैले यो कुरो मान्छु नेपालको राजनीतिक परिबर्तन २०६३ मा YCL को ठुलो योगदान छ, मैले धेरै आशा यो कारणले गरेको थिए कि यिनीहरु नाफाको जीवन बाचेकाहरु अब राजनीतिक परिबर्तन पछी आर्थिक परिबर्तनको लागि पनि केहि गर्छन होला, मेरो...See More

December 7 at 7:03pm · Like
Biplav Man Singh Ha Ha Ha budo le ketaharu bujhya rechan.

December 8 at 6:33am via mobile · Like
Mahesh Kecy ho ni tender ma gayeko jasto chai hudaina ni"

December 8 at 3:04pm · Like

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।