कलियुगका कुरा: गाला चड्काउन थप उत्साहित हुने पो हुन् कि

Tuesday, December 11, 2012

गाला चड्काउन थप उत्साहित हुने पो हुन् कि

प्रचण्डलाई थप्पड हान्ने पदम कुँवरलाई देश/विदेशबाट आएको सहयोग अनि प्रचण्डले नै २८ हजार रुपैयाँ धरौटी दिएर जेलमुक्त गराइदिएपछि र पदम कुँवर अबिर माला लगाएर हिंडेको देखेपछि मलाई त केटाहरु ठूलाबडाका गाला चड्काउन थप उत्साहित हुने पो हुन् कि भन्ने डर लाग्यो त। होस गरौं है, बेलैमा सचेत बनाउने भन्दा अरु त मैले के नै गर्न सक्छु र ?

Like · · Share

Jhalak Paudel, Rubeena Mahato, Manish Shrestha and 150 others like this.
Bishnuhari Ghimire हाहाहाहाहाहाहाहाहाहाहाहा

December 11 at 10:37am · Like
Bishnu Thapa hehehehe4hee

December 11 at 10:38am · Like
Bishnu Thapa

December 11 at 10:38am · Like
Rajendra Subedi · 52 mutual friends
ma pani utsahit bhaya :d

December 11 at 10:38am via mobile · Like
Kishor Adhikari · 115 mutual friends
चर्चा मा आउने एउटा बाटो नै भन्ला जस्तो छ।

December 11 at 10:42am · Like
Amar Sunar · Friends with Ekal Silwal and 230 others
पदम कुँवरको मुद्दा नै फिर्ता गराउनु पथ्र्यो प्रचण्डले २८ हजार तिरेर झारा टार्न नलागे हुन्छ, हिजै किन नतिरेकौ ?

December 11 at 10:49am · Like
Tara Jhendi Mgr सबैलाई २ दिने चर्चा बटुल्न आत्तुरी !! खाट्टी कुरो तेही हो भटराई जी ले लेखे जस्तै ! उरन्ठेउलाहरुलाइ थप उत्साहित गराउने मात्र !

December 11 at 10:52am · Like · 1
Dilip Thapa एक चडकन म पनि ठोकिदिऊँ त ?

December 11 at 11:20am via mobile · Like
IamBe Kas नाटक

December 11 at 11:26am · Like
Krishna Poudel भोली नेताले राम्रो गर्दा पनि जनताले चड्कन हाने भनि हामी नेताको सुरक्षाको लागि गोली खान तयार छौं..... के गर्ने नेताले राम्रो गर्न सकेनन......दुइमा एकलाइ पुरस्कार दिन पर्‍यो भने जसले नि पदमलाइ त दिन्छनी....बरु असल नेता बनेर जनताको मन जित्ने कि.....

December 11 at 1:42pm · Like · 1
Kedar Pyakurel बेलैमा सचेत बनाउने भन्दा अरु त मैले के नै गर्न सक्छु र ?

December 11 at 3:00pm · Like
Siddhartha Lamichhane khai photo chai kaha hchha hau dipak ji?

December 11 at 3:28pm · Like
Deepkiran Sharma Kasto mitho joke......

December 11 at 3:39pm · Like
Nepali Gitu · Friends with Ekal Silwal and 38 others
उफ...., यो नाटकीपनले गर्नुगर्‍यो ...

December 11 at 4:05pm · Like

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।