कलियुगका कुरा: कान्तिपुरका साथीहरले के के स‌कल्प गरे कुन्नि?

Saturday, November 10, 2012

कान्तिपुरका साथीहरले के के स‌कल्प गरे कुन्नि?

मेरा फेसबुकका साथीमा धेरैजसो कान्तिपुरका नै केही-केही पूर्व र अन्य वर्तमान पत्रकार, स्तम्भकार, लेखक, प्राविधिक, कर्मचारीहरु नै छन्। तिनले देश परिवर्तनका लागि आज के के संकल्प गरे कुन्नि यता फेसबुकमा नै भए पनि जान्न पाए हुन्थ्यो भन्ने लाइराको अवस्था छ।

Dilli Wagle, Jayant Sharma, Upn Sharma and 78 others like this.
Dipesh Thapa Let's Change Ourselves to Change the World mate.

November 10 at 11:27am · Unlike · 2
Kishor Kumar Poudel U r 100% right, change first need own-self, then u can say to others, otherwise it will be " Paakhandi pan"

November 10 at 11:43am · Like
राष्ट्रिय जागरण परिषद · 133 mutual friends
malik ko sochai paribartan gare hune paila

November 10 at 12:08pm · Like · 1
Mukti Purush program ko tayari hudai6, sanjalpa garna baki 6

November 10 at 12:48pm via mobile · Like
अधिकारी प्रकाश · 244 mutual friends
जाडोवाट सडक वालवालिका वचाउने अभियानमा सहयोगको
अपिल
सडकमा जीवन विताइरहेका ती वालवालिका जो विभिन्न विवशताले गर्दा न त वास वस्नको ठेगान छ , न त लगाउने कपडाको ठेगान ट न त खानाको कुनै ठेगान छ तीनीहरुको विवशपूर्ण नारकीय जीवनट उतारेर उनीहरुलाई सहज वातावरणमा लेराउनु हामी सवैको मानवीय कर्तव्य हो । यसमा कसैको एकल प्रयासले परिवर्तन आउन असभंव रहको छ , राज्य , नागरिक समाज र सवै तह तप्काको सहयोग आवस्यक छ ।

हामीले ती सडक वालावालिका लाई सडकमा आउने वातावरणनै नदिने प्रयास गर्नु नितान्त आवस्यक छ र सडकमा भएकालाई पनि स सम्मान समाजमा पुर्नसथापित गराउन सकेमा सुन्दर हुने थियो । तथापी हाम्रो एकल प्रयासमा यो असंभव हुंदाहदै पनि हामी यो अभियानमा निरन्तर जुट्ने प्रतिवद्धता जनाउदछौं ।

ADEC Nepalले ती सडक वालवालिकालाई वेलावेलामा खाना खुवाउने, कपडा वाड्ने तथा उनीहरुलाई वालमैत्री व्यहार गर्दै मानवीयता को एउटा पाइलामा टेक्ने र टेकाउने प्रयास गर्दै आएको छ ।
अव क्रमशः दिनप्रतिदिन जाडो वढ्दै गएकोले हामी सवैलाई न्यानो लुगा अनि तातो मीठो खाना आवस्यक पर्छ नै , ती सडकमा नारकीय जीवन जीउन वाध्य सडक वालवालिका प्रति मानवीयताको भावना दर्शाउदै हामीले तपाईको घरको दराजमा थन्किएका लगाउन योग्य लुगाहरु ५ वर्ष देखि १५ वर्ष सम्मका लाई हुने खालका जाडोका कपडाहरु हामी मार्फत सडक वालवालिका समक्ष पुयाउने कार्यमा सहयोग गरिदिुनुहुन विनम्र अनुरोध गर्दछौं ।

मंसिर १५ गते सम्म हामी कपडा संकलन अभियान सकिसक्नेछौं ।

सम्पर्क
प्रकाश अधिकारी ९८४१३१३५६०
पो.व.नं ११४९२, काठमाडौं , नेपाल
ADEC Nepal
Web : www.adecnepal.com
email : adecnepal@yahoo.com

November 10 at 12:51pm · Unlike · 2
Om Thapa visa rejection and pound 3 lakh ko kamal !

November 10 at 1:19pm · Like · 1
Dahal Raghu दीपक जि हरेकले आफ्नै परिवर्तनको लागि मात्र राम्रो योजना बनाएर अगाडि बड्ने हो भने देश त आँफै परिवर्तन हुन्छ जस्तो लाग्छ मलाई, हामी नेपालीहरु आँफै भित्र अल्मलिरहेका छौ अनी कसरी देश परिवर्तन हुन्छ !!!!

November 10 at 6:25pm · Unlike · 3
Safar Pokharel · 128 mutual friends
Air Hostess लाई Air Hostage भन्ने छैन भनेर साप्ताहिकले संकल्प गरे कति राम्रो हुन्थ्यो ।

http://ekantipur.com/saptahik/article/?id=8907

November 11 at 12:16am · Like · 3
Sushil Khadka · 18 mutual friends
Dipak ji desh paribartan garne kasam khane haru afai kati paribartan bhaka chan ? afu badalina nasake kehi pai badalna sakinna bhanne malai lairacha

November 12 at 8:05am · Like

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।