कलियुगका कुरा: दशैंमा सम्झने एक घटना

Sunday, October 21, 2012

दशैंमा सम्झने एक घटना

दशैं आएपिच्छे सम्झने एउटा घटना।
म नौ कक्षामा पढ्दै गर्दा दशैंमा एउटा कार्यक्रम राखेका थियौ गाउँमा। शहरतिरबाट दशैं मनाउन गएका गन्य-मान्य भन्नेहरुले गाउँ यस्तो भो/उस्तो भो, गाउँ बिग्रियो भन्दै गाउँलेका कुरा निकै काटे। त्यसपछि गाविसका अध्यक्षले भाषण गरे- 'वर्षमा पाँच दिन गाउँ आउँछन् दशैं मनाउन, अनि कार्यक्रम राखेर भाषण गर्दै गाउँ बिग्रियो, यसो गर उसो गर भन्छन्। गाउँलाई साँच्चै माया गर्ने हो भने गाउँ फर्किएर आओ। यही गाउँमा बसेर गाउँ बनाऔं। नभए दोष मात्र नदिओ।'
Note: दशैंमा गाउँ गएर भाषण गर्ने हो भने होस गरम् है।

Yadav Bhattarai, Keshab Poudel, Ananda Shrestha and 123 others like this.
Raj Yadav · Friends with Kedar Sharma and 187 others

Like it

October 17 at 1:05pm · Like
Tara Thapa Magar २० २५ हजार दान गरेर फर्किनुस्स गाऊलाई...... जे गर्ला पैसोले गर्ला

October 17 at 1:07pm · Like
Deepa Kandel · 11 mutual friends

Ramro manche le aaru lai dosh nai didai na ni ta

October 17 at 1:09pm · Like
Rajendra Chaulagai · 3 mutual friends

हार्दिक मंगलमय शुभ-कामना

October 17 at 1:15pm · Like
Lok Raj Sharma · 4 mutual friends

bhasan sansani donetion ko kura garnu parchha ni . tespachhi kasle garne bhasan donetion kura aaya pachhi

October 17 at 1:17pm · Like
Raman Dhakal अहिले त गाविसका अध्यक्ष पनि छैनन दिपकजी भासन गर्ने त गौरबसाली पार्टीका कमरेडहरु त होलान नि झन होस गरम् है

October 17 at 1:50pm · Like · 2
Shashank Poudel दाई, यो त विदेशमा बसेर नेपाल खत्तम भन्ने अनि दशैंमा बियर र खसी टोक्न नेपाल छिर्नेलाइ पनि लागु हुन्छ नि त ?

October 17 at 3:37pm · Unlike · 2
Ujwal Ojha दशैंमा गाउमा भाषण होइन गाउमा बस्न योग्य कसरी गराउने कार्ययोजना बोकेर आऔँ !

October 17 at 4:57pm via mobile · Like
Ujwal Ojha @ TARA THAPA दिपक जी ले चाहि दिइराख्नु भाछ है

October 17 at 4:59pm via mobile · Like
Anita Devi Like a show-biz of NRN !

October 17 at 6:25pm · Unlike · 1
Peshal Joshi Jaad khayer bikashe kura pani nagarau hai yo dashain ma...

October 17 at 11:42pm via mobile · Like
Pandu Shrestha Dpak, bhai ley bhaneko thik lagyo.4,5 din ko hiro ta bannai paryo ne

October 18 at 1:07am · Like
Mahendra Dedhgaule thikai kam se kam tesai bahana ma dherai sathi haru bhetghat ta hunchha...happy vijaya dashami to u all....

October 18 at 1:48am via mobile · Like
Mahendra Dedhgaule ani hamro pandu sir chahi kata ho aajkal.

October 18 at 1:50am via mobile · Like
Suman Sagar Jung Kc yo kurama ma pani sahamat

October 18 at 10:46am · Like
Keshab Poudel Both side are right in their argument but is difficult to do then to speak.

October 21 at 10:45am · Like

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।