कलियुगका कुरा: भविष्य कस्तो बनाउन खोजेको ?

Wednesday, August 8, 2012

भविष्य कस्तो बनाउन खोजेको ?

एउटा दल (ड्यास माओवादी) को भातृ संगठन स्कूले नानी चढेको बसमा आगो लगाउँछ। अर्को दल (नेकपा एमाले) को भातृ संगठन स्कूल जाने बेलामा बस नै चल्नै दिदैंन। अनि दुबै दलका युवा भनिएका नेताले भन्छन् : हामी देशको भविष्यप्रति चिन्तित छौं।
हैन यो स्कूल बन्द गरेर कस्तो भविष्य बनाउन खोजेको हो ?

Tanka Karki, Dipakprasad Bhattarai, Sunita Giri and 124 others like this.
- Himal Neupane Ramro banau na...
  
  August 6 at 4:08pm ·
- Ramesh Bista nepal kaa comnist harule garni kaam nai yahi ho ni........
  
  August 6 at 4:10pm ·
- James Ghimire nice
  
  August 6 at 4:10pm ·
- Bhojendra Basnet Tyo bhanda dherai ke janeko 6 ta nee...bichara !
  
  August 6 at 4:19pm ·
- Susil Ban badar batho bhayapa 6i k hun6 sir....maobadi same ho........
  
  August 6 at 4:41pm ·
- Nawraj Bhattarai · 27 mutual friends
  They think hypocrisy is the best policy.
  
  August 6 at 4:59pm ·
- Bishnu Prasai २०५० को हाराहारिमा काठमाडौंका सबै रेलिङ भात्काउने एमाले का भात्री संगठन ले स्कुलत बन्द गरेका छन भने के बिगारेत?मेरो बिचार मात निकै सप्रेछन
  
  August 6 at 5:16pm · · 2
- Kedar Shrestha Mudhe bhavisya
  
  August 6 at 5:27pm ·
- Bhesh R Kanel · 44 mutual friends
  And YAN forces the kids down from buses to stage protest against government.
  
  August 6 at 8:43pm via mobile ·
- Shishir Chandra Bastakoti · 17 mutual friends
  Bibek ra buddi bhayaka manchhe politics ma hunthyo bhane hami aja third world ka manish bhaner chininu Parne thiyan
  
  Tuesday at 5:44am via mobile ·
- Rajan Rai · Friends with Siris Kc and 1 other
  somaliya des banauna khojeko hola...
  
  Tuesday at 6:07am ·
- Keshab Poudel It is entirely irresponsible behavior and activity. It will not give any positive result and add nothing to society but only harm and negative impact.
  
  Tuesday at 9:33am ·
- Sunita Giri you raised very valid question, स्कूल बन्द गरेर कस्तो भविष्य बनाउन खोजेको हो?
  
  Tuesday at 12:06pm ·
- Mohan Sharma · Friends with Sama Thapa and 18 others
  Dr.Baburam Bhattarai ko........................
  
  Tuesday at 12:37pm ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।