कलियुगका कुरा: गोलीबाट मुक्का र कुर्चीमा झरेको पो

Saturday, July 21, 2012

गोलीबाट मुक्का र कुर्चीमा झरेको पो

‎'पहिले गोली पो हान्ने हुम् त, अहिले मुक्का र कुर्ची मात्रै हानाहान गर्दा किन आत्तिएको' माओवादी अध्यक्ष प्रचण्ड र प्रम बाबुराम भट्टराईमाथि नै ठूला साना नेता/कार्यकर्ताको हात बजारियो रे नि भन्ने पत्रकारको प्रश्नमा विस्तारित बैठकमा सहभागी हुन आएका एक माओवादी कार्यकर्ताले दिएको जवाफ।

Adhikari Hari, Prem Nepali, Narendra Oli and 62 others like this.
1 share
- Krishna Timalsina · 46 mutual friends
  binassaa kalyaa bioerittaa budhee....
  Friday at 1:56pm via mobile ·
- Biplav Man Nepali kuro ta sahi ho ni
  Friday at 2:20pm ·
- Sunita Giri ‎'पहिले गोली पो हान्ने हुम् त, अहिले मुक्का र कुर्ची मात्रै हानाहान गर्दा किन आत्तिएको'. this line has so deep meaning and I sure they truely mean it when they say it.
  Friday at 3:11pm · · 1
- Rishika Paudel · 6 mutual friends
  thikai bho
  Friday at 3:16pm ·
- Raman Dhakal ढाडमा टेकेर टाउका हान्ने माओवादीको रणनीति हा हा हा हा
  Friday at 3:45pm · Edited · · 1
- Bhashkar Mallick हाइवे हेर्न महगो टिकेट काट्नु भन्दा सस्तोमा हान्दे हेर्न भृकुटी मण्डप जानु पर्ला जस्तो छ ,कसो Dipak ज्यु !!
  Friday at 3:47pm · · 2
- Keshab Poudel Time is changing fast those who can not cope will not alive.
  Friday at 5:23pm ·
- Raju Bikram Khatiwada · 75 mutual friends
  heheheee laj pachaka kasari hun........
  Friday at 11:53pm ·
- Bimal Gautam Nepali · 230 mutual friends
  Goli aru lai haneko pahile ???? yad chha ?
  Yesterday at 12:16am ·
- Illya Bhattarai · Friends with Ekal Silwal and 85 others
  दीपकजी बेलायतको कुनचाहीँ पुस्तक पठनु भएको हो ?
  12 hours ago ·
- Adhikari Hari जसो सिकाए उसै भेटाए ,
  6 hours ago ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।