कलियुगका कुरा: मन्त्री बन्न छाडेर संविधान

Saturday, May 5, 2012

मन्त्री बन्न छाडेर संविधान

अबको तीन सात्रा भित्र दुई दुई वटा सरकार; अझ एउटा त एक वर्षभित्र चुनाव गराउने भनिएको र चुनाव हुने परिस्थिति नभए वर्षौं लम्बिने सरकार बन्ने सहमति भाको बेलामा देशका गिनेचुनेका नेताहरु मन्त्री बन्ने लाइनमा लाग्न छाडेर संविधान बनाउन तिर ध्यान देलान् र २०/२२ दिनभित्र संविधान बन्ला भनेर म जस्तै पत्याएर बस्नेहरु कति छौं होला?

Tara Thapa Magar, Amrit Nhehang Rai, Ratnawali Sharma and 53 others like this.
- Bishwa Mani Adhikary think positive, be optimistic
  May 4 at 11:33am ·
- Shree Krishna Bhattarai neta haru le des ta afnai babu ko birta thane ka 6n k aaba hami chup lage r basne ho aaba pane khabar dar fari janata ko sagar urleyo bhane kasaile rokna sakdaina
  May 4 at 11:42am ·
- Shahi Rosh ‎20/22 din hoin dipak ji 20/22 barsa ma pani banla bhanne biswash garna garo chha yi badar neta haru ko chal herer.....
  May 4 at 11:42am ·
- Bishnu Devkota · 4 mutual friends
  kam garnelai garna dine pani hoinana,,,, garne pani hoinan ,,,,,, yi badar harulai nalakhate samma desma kehi huna dine vayenan,,,,,,
  Yo,,, ''yemale ra cangresle garna khojeko ke ho''',,,,
  "Kam garne kalu,,,,, makai khane valu ''' yi syal harulai nalakhete samma deshama kehi huna nadine vaye ba,,,,,,,,
  May 4 at 11:54am via mobile ·
- Atma Ram Thapaliya म चाँही ढुक्क भएँ दीपक सर ! संबिधान बनाउने नेताले थोडी हो ! एस्तो-एस्तो हुन्छ कि हुन्न भनेर सोद्धा हुन्छ या हुन्न भन्ने न हो ! हुन्छ मात्रा भन एउटा मन्त्रालय पाइस् भनेपछी कुन चाँहीले हुन्न भन्ला र । अब संबिधान बन्यो !
  May 4 at 12:09pm ·
- Bishnu Prasai एउटा भट्टराईले सात महिनामा १० जना शहाएकको भरमा उत्क्रिस्ट संबिधान बनाये भने अर्का भट्टराईले ६०० को सहयोग ले बनाउनु पर्ने हो। फेरी दुवै गोर्खाकै हुन।
  May 4 at 12:18pm ·
- Madan Mani Adhikary ma ta chaina
  May 4 at 12:28pm · · 1
- Ojha Pitambar Neta harule sambidhan ta hoina desh chai kosaile ne ugo launa na sakne banaune chai pakka bhaya.
  May 4 at 4:42pm ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।