कलियुगका कुरा: म गरिबले किन्न सकिन

Sunday, November 20, 2011

म गरिबले किन्न सकिन

काठमाडौं बसुन्धारा चौकीबाट झम्सिखेल ललितपुर अफिस आउँदा जाँदा म सँधैजसो चक्रपथ घुम्ने बस वा माइक्रो (बस) मा यात्रा गर्छु। म जस्तो माइक्रो पार्कबाट नभई बीच बाटोबाट माइक्रो चढ्नेले काठमाडौंमा माइक्रोमा सजिलरी यात्रा गर्न त्यो दिनको राशिफल उत्कृष्ट भएर मात्रै पनि पुग्दैन। संयोगले एक दिन माइक्रोमा अगाडिको सिटमा बस्न पाइयो। त्यही बेला माइक्रो अगाडिको ट्रकमा देखेको 'गुरुजी साहित्य'.....

सुन्दर रहेछ तिम्रो मुहार म दुखीले चिन्न सकिन

अमुल्य रहेछ तिम्रो मायमा म गरीबले किन्न सकिन

खासमा यो जसले लेखे तिनले पक्कै पनि कुनै किशोरी, युवती वा महिलालाई सम्झेर लेखेका होलान्। तर मलाई भने यो कुरा कुनै सवारी साधन किन्न नसकेर सँधैको ठेलमठेलमा हेलिएर हिड्नुपर्दाको अवस्थासँग मिल्छ।

James Ghimire, Pradip Bhattarai, Deepakacharya Baglung and 61 others like this.
2 shares
- Ananda Shrestha यसलाई ट्रक शायरी भन्छन् क्यारे Dipak Bhattarai सर ।
  Friday at 9:23am ·
- Dipak Bhattarai ‎Ananda Shrestha मैले नि पहिले पहिले ट्रक सायरी भन्थें। तर बस, माइक्रो, टेम्पु जुन पनि सवारी साधनमा यस्तै देख्न थालेपछि किन ट्रक मात्रै भन्नु भनेर। अनि कतिपय अवस्थामा सायरी मात्र पनि हुँदैन भावना पनि पोखिएका हुन्छन् त्यसैले साहित्य नै भनें।
  Friday at 9:25am · · 5
- Ananda Shrestha जसले लेखे त्यो पक्कै जाने बुझेकै लेखक हुनुपर्छ,यहाँ काफिया रदिफ र लय सबै मिलेको छ गजलको संरचनामा । मैले चैँ प्रत्येक ट्रकमा देखिने भएर ट्रक शायरी भनेको हुँ । हाहा
  Friday at 9:28am ·
- Bhattarai Bhupendra Guru jee ta kabi hun ki k ho
  Friday at 9:40am ·
- Deepak Thapaliya Dipak sir. maile ta tiper rakhne ho bhane 2kitab nai banthyo hola .
  Friday at 10:25am ·
- Tim Parashu it's the reality expressed from the true heart of the poor to them who open love market to sell for their selfishness. Thank you dipak jee.
  Friday at 10:25am ·
- स्वागत नेपाल Truck sahitya pani vanthe, GURU JEE sahitya le guru aamaa haru lai chitta dukhla jasto chha, ,,, ek patak subid guragainkrit TRUCK newly published book herna aru sathi harulai anurodh garchhu..;.
  Friday at 10:27am ·
- Ganesh Bhattarai · 10 mutual friends
  Maile kura nai bujina .....k bhanna khoJ ko ho ......!!??
  Friday at 11:11am ·
- Kalpana Dhakal duniyan bhari ko ramailo ra paagal kura dekhna timrai aankhale vyaundo raicha dpak
  Friday at 12:03pm · · 1
- Sanjaya Singh Deuja hahahaaha....
  Friday at 12:40pm ·
- Kedar Pyakurel hehehehe.....
  Friday at 1:16pm ·
- Sunil Kc ramro..
  Yesterday at 4:34am ·
- Krishna Thapa Gariv prem Amulya rahe chha Yo trac ma.
  13 hours ago ·
- Aman Koirala · Friends with Amrit Narayan and 80 others
  kaji gajab 6 ' truck sahitya '.
  12 hours ago ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।