कलियुगका कुरा: लोभले ठाडै विलाप

Saturday, November 26, 2011

लोभले ठाडै विलाप

बत्तीसपुतलीको एकजना पसले साथीले तँलाई हास्ने कारण हुनसक्छ भन्दै आज सुनाको। एकजना इन्डियन सपेराले यामानको सर्प ल्याएर उस्को पसलको सोकेस माथि राखेछ। एक हजारको नोट त्यो सर्प अगाडि राखिस् भने दुई हजार हुन्छ भनेर राख्न कर गरेको गरै गरेछ। पसलेलाई निकैबेर त पत्यार लागनेछ र टारिरहेछ। तर साह्रै कर गरेपछि राख्दिएको, त्यो सर्पले नोटै खाइदिएछ। एकछिन सपेरालाई सरापेछ, सपेरा नागको चित्त मत दुखाओ भन्दै हिडे‌छ... लोभले ठाडै विलाप।

यसरी लोभ देखार भारतीयहरुले उपल्लादेखि तलसम्मका हामीलाई ठग्छन् है।

Bipendra Karki, Ravin Dhakal, Tula Narayan Shah and 132 others like this.
3 shares
- Adhikari Hari मरेको भारतीय ले ज्यूदो नेपाली ठग्छ भनेको यहि हो
  November 22 at 10:21pm · · 8
- Ananta Koirala यो सुनेर मलाई म बिए पढदाताकाको सम्झना भयो। हा हा हा
  November 22 at 10:24pm · · 1
- Aathpahariya Manoj tyasto thag le pahila ma school ma teaching garda school jane bela ma tyasto gareko thiyo
  maile paisa nadida malai k k bhandai gali garyo
  Maile sarap firta liyera mafi maagchhas ki tero sarpa mari diu bhaneko maafi maageko thiyo
  kati din samma man ma dar laagi rahyo tara khasai kehi bhayena
  November 22 at 10:27pm ·
- Nirajan Sinkhada Niran लोभले लाभ लाभले बिलाप हा हा हा
  November 22 at 10:28pm · · 1
- Bhojendra Basnet diusai thagi...lov le lav lav le bilap bhanya yehi ho...
  November 22 at 10:30pm ·
- Ramchandra Bhatta thik garechha Indian le. testo kura patyera 1000 ko note dine lai thikka bhayo !
  November 22 at 10:34pm · · 1
- Tara Thapa Magar हाह "नेपालि लोग बाहादुर तो है लेकिन बेफकुफ" भन्ने एउटा आर्टिकल याद आयो ..
  November 22 at 10:41pm · · 1
- Dolraj Paudyal · 10 mutual friends
  Ek dui thau ma yesto huna sakchha, sachet hundai jana sake ramro. Prashasan le roke ramro.
  November 22 at 11:00pm ·
- Kedar Pyakurel Ajhai k k po hun6 herdai jau na hamro desh ma ....... Chala yastai ho vane !! !! !! !! varatiya mulako nepali ''PM'' naaaossssssss .......
  November 22 at 11:24pm ·
- Sabitri Rai · 12 mutual friends
  lopale papa le bilap vaya cha ha ha ha
  Wednesday at 1:51am ·
- Kedar Sharma यो नेपाली र भारतीयको कुरै हैन, लोभी र ठगको कुरा मात्र हो। युनिटी र गोल्डक्वेस्ट चलाउनेहरू भारतीय थिए र? ऊ लोभी नभएको भए त्यस्तो हुने नृ थिएन, त्यसैले त्यो साथीलाई फेरि भेट्नुभयो भने खुच्चिङ भनिदिनु होला। काम नगरी पैसा दोब्बर बनाउन खोज्नेहरूलाई फेरि पनि खुच्चिङ।
  Wednesday at 5:02am · · 9
- Deenesh Lohani Ho ni we were also became victim in indira Gandhi airport in new Delhi brother ..
  Wednesday at 5:23am ·
- Govinda Adhikari सही टिप्पणी गर्नुभयो केदार जी । लोभले लाभ लाभले विलाप । बनाइसकेको टनकपुरमा ल भैगो भन्दा राष्ट्रघात भन्ने अनि सिंगै महाकाली सुम्पने हाम्रो बानी नै हो ।
  Wednesday at 5:24am · · 5
- Rajendra Aryal ho sir ho
  Wednesday at 6:01am ·
- Prakriti Acharya · 131 mutual friends
  http://basecamptrekking.com/
  Expand Preview
  Wednesday at 6:10am · ·
- Manish Shrestha Dipak jee, ma pani chhu Tyo line maa. Tara ma chai maatra pachaas (50) ma pare :)
  Wednesday at 8:34am ·
- Janak Poudyal just like "Bippa" ho ki ta?
  Wednesday at 9:41am ·
- Sunita Giri but i did not find any reason to laugh at it...
  Wednesday at 9:47am · · 2
- Shambhu Ojha haha
  Wednesday at 11:08am ·
- Manoj Neupane Indian na hun ti sapera pani ........
  Wednesday at 12:08pm ·
- Rajendra Adhikari deepakji 10 barsa aghi R.R. college jane kramma mero pani 100 lai 200 banauchhu vandai jhukya a ko thiyo.
  Wednesday at 1:16pm ·
- Bhaskar Gyawali I am a lil confused, Indians are more cheat or we r more fool.
  Wednesday at 1:47pm · · 1
- Ramchandra Rajbanshi मलाई पनि झन्डै एघार बर्ष अगाडिको घटना याद आयो | मलाई एकछिन हेरेपछि यामानको सर्प घांटीमा भिरेको जोगी बोल्यो ' तुम्हारे चेहेरे पे मुझे साफ दिखाई दे रहा है, तुम जिन्दगी मे बहुत तरक्की करोगे बालक !' सुनेर एक छिन दङ्ग परें | अघिल्लो दिन मात्र डिभी भरेको थिएँ | यसले कसरी थाहा पायो भन्ने जस्तो पनि लाग्यो | अब यसले मलाई ठग्छ भन्ने थाहा पाउँदा पाउँदै अनेक जुक्ति लगाएर मलाई तीन सय रुपैंया चुना लगाई छोड्यो | संगै रमिता हेरेर बस्ने अरु चार पाँच जनालाई पनि मुर्ख बनायो | दिन दहाडै आफूलाई बेवकुफ बनाउँदा पनि म अवाक भएर उभिरहें | त्यसैले म अधिकारी हरि संग सहमत छु |
  Wednesday at 4:10pm · · 3

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।