कलियुगका कुरा: 'यात्री' कविता..

Monday, January 3, 2011

'यात्री' कविता..

कुन मन्दिरमा जान्छौ यात्री, कुन मन्दिरमा जाने हो?
कुन सामग्री पुजा गर्ने, साथ कसोरी लाने हो?
मानिसहरूको काँध चढी, कुन देवपुरीमा जाने हो?.....

लक्ष्मीप्रसाद देवकोटाको 'यात्री' कविता पढे पनि यसपटक भारत घुम्दा मात्र मानिसहरु कसरी बोकिएर मन्दिर जाँदा रहेछन् भन्ने थाहा पाइयो। यो जम्बुको 'जय माता दी' मन्दिर जाँदा खिचिएको तस्विर हो। यसरी बोकिएर जाने करिब ५०/६० जनालाई मैले देखे‌को थिए...

Rabi Shankar Shah, Ishwor Lamichhane, Suresh Raj Tripathee and 35 otherslike this.
- Bidur Rawal Nepal bhitra matra basda kheri jun Nepal dekhinchh tyo bahira bata herda arkai chh. yo ta bujhekai kura ho. Mahakabile yo dekhera nai lekheko kabita ho.
  Yesterday at 11:40am ·
- Tara Thapa Magar haa haa ho ta ni real life maa estaa chhan ...manusya haru,...
  Yesterday at 11:51am ·
- Santosh Raj Pandey मानिसहरु बोकिएर मन्दिर जाँदा रहेछन् भन्ने थाहा पाइयो।
  23 hours ago ·
- Keshav Upadhyaya आस्था सवै भन्दा ठूलो कुरो हो, हिडेर, गुडेर, उडेर, बोकिएर, झुण्डिएर वा मुन्टिएर नै पो किन नजाउन ।
  23 hours ago ·
- अविरल यात्री ल पत्रकार बन्धुले नि झुट बोल्नु भो! यदो ५०-६० जना देख्या भे किन एउटा मात्रै फोटो खिच्या त? बाँकी प्रमाण छ? हाहाहा
  23 hours ago · · 1 person
- Santosh Raj Pandey tara yasari photo sarbajanik garidinu ta human rights ko biparit bhayena ra sir...............
  21 hours ago ·
- Jeevan Subedi ok
  21 hours ago ·
- Dhruba Lingden ‎@keshav ji-hi hahaha what a kawadi duologue.hav a new yarr,...
  21 hours ago ·
- Aabaj Sharma त्यो धर्मको फल बोकिएर जानेले हैन बोक्नेले पाउनुपर्छ । इमान्दारितापूर्वक सेवा दिएर जीविका चलाउने ब्यक्ति हो ऊ । बोकिनेले कमाएको धन त दुई नम्बरी पनि हुनसक्छ ।
  18 hours ago · · 1 person
- Keshav Upadhyaya ‎@DL-:D :D :D
  16 hours ago · · 1 person
- Hari Prasad Kadel thank you .
  15 hours ago ·
- Keshav Koirala 'Alles Nichtsnutz' पैसा कति लाग्दोरहेछ त त्यसरी बोकिन?
  12 hours ago ·
- Aradhana Paudel nice photo sir.
  11 hours ago ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।