कलियुगका कुरा: जीउ ढाडियो चिसो जुसले

Saturday, January 29, 2011

जीउ ढाडियो चिसो जुसले

राजधानीका दोहोरी रेष्टुरेन्टमा खाली गिलास त वेट्रेसहरुले देख्नै नहुने रहेछ। मादक पदार्थले भर्दिहाल्दारछन्। रउसी खानेलाई त ठिकै होला। फलफूलको जुस खाने मलाई त हिजो टन्टै भो नि। यो जाडाँ जुस धेरै पिइएछ, चिसो भर पेट त पुरै ढाडिएको छ। आँखामा चिप्रा लाग्दैछ...

Anil Sharma Subedi, Prajjwal Chapagain, Nira Ranabhat and 19 others like this.
- Arjun Nepal Sindhupalchok Umalera Piunu parne ni ta.
  Thursday at 9:15am · · 2 people
- Dipak Budhathoki Status kartale jus pie maile ta vanera aafno bachau gareko ta hoina,,,, ? Hehehehe
  Thursday at 9:20am · · 2 people
- Mohan Dhungel REAL Jus pryo ki dipakji ????? heheheheh.
  Thursday at 9:30am · · 1 person
- Pramod Bhattarai kin bandhu m raksi khanna bhaner bhannu t bhako hain ni..........
  Thursday at 9:36am ·
- Jaw Knock Raazaa त्यै नि रियल जुस खा भे त आँउ पर्छ, गड्यौला, चेपागाँडा हुन्छ रे । :))
  Thursday at 9:46am · · 3 people
- Krishna Kumar Dada jadomata raksi peunu vayko vayata hunnthu.
  Thursday at 10:05am ·
- Ramesh Gyawali Once you enter a place where the signboard reads- ‘ABC buff momo shop’, what else you expect to be served there than buff momo ?
  Thursday at 10:49am · · 1 person
- Peshal Joshi मात्र मिलएर खाए त रउसी पनि अन्न, फालफुल बाटै बन्छ नि । चिज आँफै मा खराब होइन हजुर मात्र नमिलेको हो । देख्नु भो त तपाईं को जुस ले पनि त पेट ढुस पर्दो राइछ नि नाइ ?
  Thursday at 11:26am · · 1 person
- Anuj Shrestha हाँहाँ हाँस्ने कारण धेरै छन्...(तपाईकै शब्द सापटी)
  Thursday at 12:42pm · · 1 person
- Hari Gajurel rausi saghi resturent ka bausi haru lay po tanta garayako hun ki?l
  Thursday at 1:20pm ·
- Navin Khatiwada kina ga' ta Deepak sir?
  Thursday at 4:36pm · · 1 person
- Dipak Bhattarai ‎@Navin विदेशबाट आका एक साथीले हार्नै नसक्ने गरी निमन्त्रणा गरे।
  about an hour ago ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।