कलियुगका कुरा: संसारभरका प्राविधिकलाई एउटै समस्या

Friday, December 10, 2010

संसारभरका प्राविधिकलाई एउटै समस्या

कम्प्युटर(हार्डवेयर/सफ्टवेयर)अलि जानेको मान्छेले सँधै भोगेका हुन्छन् होला यो कुरा : जुलियन आसान्जलाई वेलायती पुलिसले पक्रिएर लगेपछि सबैभन्दा पहिले भनेछन्'हाम्रो अफिसको इन्टरनेटमा सँधै समस्या आइरहेकोछ लउन बनाइदिनु।'मेरा एक जना गाँउले भेनाजु प्लम्बर थिए,ससुराली आउँदा बिचराले ससुराली खलकका सबका घराँ बिग्रेका पानीका पाइप मिलाएर मात्र फर्कन पाउँथे। संसार भरका प्राविधिकहरुको एउटै है समस्या..

December 9,2010 · Comment

Saroj Kafle, Kingfisher Shrestha, Tara Thapa Magar and 24 others like this.
- Abiral Yatri हाहाहा...पत्रकार महोदय यो जोक हो की यथार्थ!!!
  18 hours ago ·
- Ujwal Ojha ko vinaju hola!
  18 hours ago via Facebook Mobile ·
- Nirajan Sinkhada Niran यो यथार्थ हो
  18 hours ago via Facebook Mobile ·
- Gaurab Luitel एक साहसी पत्रकारलाई झुटो मुद्दा लगाएर दमन गर्न खोजिएको छ । कसैकसैलाई यो त हाँस्ने बहाना पो भएछ ।
  18 hours ago via Facebook Mobile · · 1 person
- Bhuwan Raut hello go to page जुलियन आसान्ज (WikiLeaks) लाई मेरो समर्थन http://www.facebook.com/pages/juliyana-asanja-WikiLeaks-lai-mero-samarthana/129862840357283
  17 hours ago ·
- Sunita Giri ‎@deepak jee I have respect your nose for news and telling us in very very interesting way.. @ Gaurab jee by the whats wrong with his way of telling news his way... this is interesting... not making fun of anyone !
  16 hours ago · · 1 person
- Bhu Wan ha ha ha...kuro/samasya sahi ho
  15 hours ago ·
- Rajan K. Shakya ha ha ha क्या ऽऽऽऽ दामि भो ! तरम त तरम त क्या दामि भो!!
  9 hours ago ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।