कलियुगका कुरा: राष्ट्रसंघलाई कस कस्को पत्र

Tuesday, October 1, 2013

राष्ट्रसंघलाई कस कस्को पत्र

मित्र मदनमणि अधिकारी कुरा रमाइलो लाग्यो, ''हैसियत हुनेले मनमोहन सिंह गुहार्छन हैसियत नहुनेले बान कि मुन।"
यस अगाडि केही दिन यताका समाचार अनुसार सेना परिचालन रोक्न मोहन वैद्यले संयुक्त राष्ट्रसंघ गुहारे। प्रधान न्यायाधीश खिलराज रेग्मीलाई मन्त्रिपरिषद्बाट राजीनामा गराउन नेपाल बारले राष्ट्रसंघ गुहार्यो। काक्रेबिहारमा बुद्ध मूर्ति राख्ने ब्यवस्था मिलाइदिन आदिवासी जनजातिले राष्ट्रसंघ गुहार्यो। भ्रष्टाचारमा जेल भुक्तान गरी फर्केका जेपी गुप्ताले आफूमाथि राज्यले हिंसा प्रयोग गर्न सक्ने राष्ट्रसंघ गुहारेछन्।
मित्र मिलन बगाले भन्दैछन, "कुनै दिन स्टेशनरी पसलको भित्तामा पढ्न पाईनेछ, 'यहाँ राष्ट्रसंघलाई लेख्ने चिठीको फर्म्याट पाईन्छ।"

Jhalak Paudel, Kapil Gyawali, Umesh Chapagain and 139 others like this.
Sujan Paudel सब प्रभुको चरणमा पुग्ने रैछन्

Yesterday at 9:49am · Like · 1
Sunita Giri beggars mentality, now they are begging other than donation !

Yesterday at 10:30am · Like
Anil Karki · Friends with Ishwar Rauniyar and 19 others
अब चुनाव सार्नका लागी राष्ट्रसंघमा अर्को चिठी पुग्ला भन्ने बेर छैन है।

Yesterday at 11:00am · Like
Tek Bahadur · Friends with Ujwal Ojha and 27 others
Bidambana,,,ufff....!.. yasto durgati.......?

23 hours ago via mobile · Like
Yadav Thapaliya Hahahahahahhaha..............sir pani......garikhana ta dinu paryo ni

22 hours ago · Like
Bhum Raj Tiwari 100

21 hours ago · Like
यश घिमिरे · Friends with Umesh Shrestha and 58 others
''हैसियत हुनेले मनमोहन सिंह गुहार्छन नहुनेले बान कि मुन।

21 hours ago · Like
Yubaraj Bhattarai Koching center kholau ki kya ho,ramrai chal6 vanne hamlai laira'6.

14 hours ago via mobile · Unlike · 1
Keshab Poudel This is the result of the lose of the confidence within himself.

3 hours ago · Like
Rajan K. Shakya हाहा यहाँ हाँस्नुपर्ने कुरा गहिरो छैन छिप्छिपे छ !! हा हा

16 minutes ago · Unlike · 1

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।