कलियुगका कुरा: विदेशबाट कोशेली बोक्दाको सास्ती

Monday, April 15, 2013

विदेशबाट कोशेली बोक्दाको सास्ती

नेपालका आफन्तीलाई पठाएका कोशेलीहरुमा मैले सोचेभन्दा ८/१० किलो बढी नै माया गरिदिनुभएछ, साथीभाइले। एक किलो एक्स्ट्राको ३५ सय जति तिरेर ल्याउन सकिएन। घरी ह्याण्डब्याग ठूलो घरी लगेज ठूलो। डेढ घण्टा जति हिथ्रो एरयपोर्टमा पाउनु सास्ती पाइयो, यता कोचे नि हुँदैन उता कोचे नि हुँदैन। त्यही भएर पो विदेशबाट फर्किने बेला कतिजना सुटुक्क हिडिदिँदा रहेछन्।

Utpal Raj Misra, Jhalak Paudel, Manish Shrestha and 212 others like this.
Bishnuhari Ghimire हाहाहाहाहाहाहाहा

April 28 at 10:22am · Like
Sunil Sharma · 2 mutual friends
Ho hai dai garo bho hai

April 28 at 10:24am via mobile · Like
Kishor Adhikari · 119 mutual friends
यो दुःख लाइ शिक्षा को रूप हेर्न सकिने भएछ।

April 28 at 10:25am · Like
Ram Chandra Tiwari WEL COME TO NEPAL DAJU!!! & Have a nice journey

April 28 at 10:44am · Like
Gokarna Poudel brother ! real story , which is I'm facing...

April 28 at 10:45am · Like
Laxman Bhattarai k bhayo deepak tai bayera ma auda 1ta sano bag leyare aune saman launa ta kaslai man hudina ra tara bhansar la garda launa sakidaine

April 28 at 10:52am · Like
Niranjan Rajbanshi hehe

April 28 at 10:55am · Like
Robin Bista Yestai ho, same pinch here too.

April 28 at 11:17am via mobile · Like
Jiban Khatri bujhnu parne ho sathi haru le

April 28 at 11:25am · Like
Govinda Prasad Acharya · 129 mutual friends
Nepali ka bani

April 28 at 12:15pm · Like
Kamal Mani Nepal ramaelo bhyechha

April 28 at 12:16pm · Like
Rajendra Aryal ani chhodiyo?

April 28 at 12:20pm · Like
Harihar Kafle yo pani hasne kura paryo

April 28 at 1:00pm · Like
KeyRun Raj Gyawali · 63 mutual friends
tito satya ...!!!

April 28 at 2:17pm · Like
Krxna Karki hamro anuvab tapaiko kahani......kya gajab

April 28 at 2:43pm · Like
Mina Sharma एरयपोर्टमा पाउनु सास्ती पाइयो, यता कोचे नि हुँदैन उता कोचे नि हुँदैन। त्यही भएर पो विदेशबाट फर्किने बेला कतिजना सुटुक्क हिडिदिँदा रहेछन्।

April 28 at 3:18pm · Like · 2
Bhojendra Basnet la hera daju ta...

April 28 at 4:18pm · Like
Kedar Rimal · Friends with Himal Neupane and 165 others
खि .....खि ....खि,मैले त यो नाटकको पात्र केवल म मात्र हो भन्ने ठानेको थिएँ--ल बधाइ छ सर!

April 28 at 5:16pm · Like · 4
Poonam Poudel hehheheeh

April 28 at 6:48pm · Like
Kishor Kishor सार्है मन पर्यो

April 28 at 7:55pm via mobile · Like
Mahendra Dedhgaule ho ni ta,pathaune haru le pani sochnu parchha ni

April 28 at 8:21pm · Like
Rabindra Singh Baniya बिचार डोरी लाहुरे नै बनाएछन नि !

April 29 at 3:28pm · Unlike · 1
Sita Shrestha · Friends with Ekal Silwal and 30 others
sorry hai dai...........

April 29 at 5:05pm · Unlike · 1
Dipak Bhattarai Sita Shrestha केही छैन हउ यस्सै अरुले नि बेलामा थाहा पाउन् भनेर मात्रै।

April 30 at 10:43am · Like
Sophia Thapa yesto malaai ni vako thiyo heathrow ma eklai thiyee 3 patak ta saman milaunu paryo aafnai luga jati faler kitab matra boker Nepal aaipugeko ma pani

April 30 at 11:18am · Unlike · 2
Bhavna Adhikari hahahaha lesson learnt, haina tah Dipak ji? Next time onwards, sutukka hidney.

April 30 at 11:41am · Unlike · 1
Hemant Sharma Aba xittai mero palo

April 30 at 11:52am via mobile · Unlike · 1
Amar Shrestha · 351 mutual friends
नेपालबाट जाने बेलामा गुन्द्रुक, मस्यौरा, अचार
नेपाल फर्कने बेलामा आईफोन, आईप्याड, ल्यापटप
जताबाट नि कुरो उही, भारी का भारी

April 30 at 12:52pm · Like · 1
Anuradha Poudel · 512 mutual friends
हेर बिजोग अनि उपाय के निस्क्यो त हो ?

May 11 at 3:44pm · Like

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।