कलियुगका कुरा: सभासदहरु प्रति दया लागेर आयो

Monday, May 28, 2012

सभासदहरु प्रति दया लागेर आयो

जीन्दगानीमा सभासदहरु प्रति साह्रै दया लागेर आयो अहिले ठ्याक्कै संविधान सभाको मृत्यु भएको अवस्थामा। बिचराहरुले संविधानसभा मृत्युको खवर पनि रेडियो र टिभी सुनेर थाहा पाउनुपर्ने भो। कमसेकम संविधानसभा अध्यक्षले सभासदहरुलाई बोलाएर बैठकमा बोल्न मन लाए जति बोल्न दिनुपर्ने थियो।

Surya Shrestha, Khem Raj Ghimire, Banjade Ganesh Prasad and 65 otherslike this.
5 shares
- Binod Neupane haaaaa, loou sir
  23 hours ago ·
- Yogesh Khapangi कठै बिचरा रबरछापे सभासद्हरु !
  23 hours ago · · 1
- Bishnu Dai इमान्दारीपुर्वक भन्नुपर्छ संविधानसभाका विषयहरुमा संविधानसभामा छलफल नगरेर होटेर, रिसोर्ट, नेताका घरमा छलफल गर्ने स्वेच्छाचारिता दिएर, चार पाँच जना नेतालाई संविधानसभाका सबै विषयमा निर्णय गर्ने अधिकार दिएर संविधानसभालाई बेकम्मा बनाउन जति पाटीका मुख्य नेताहरुको दोष छ त्यति नै संविधानसभाका अध्यक्षको पनि दोष छ । संविधान सभाका अध्यक्षले नेताको इशारामा उनीहरुले भने अनुसार गर्न हुदैनथ्यो, संविधानसभाको बैठक समेत गर्न नसक्ने संविधानसभाका अध्यक्षले नैतिकताका आधारमा राजनीतिबाट सन्याष लिने घोषणा गर्दा उत्तम हुन्छ । संविधानसभाका अध्यक्षका हैसियतले उनले विगत चारवर्षमा कहिल्यै आफ्नो स्ट्याण्ड लिन सकेनन् । संविधानसभाका सभासदहरुले पटक पटक बैठकको माग गर्दा समेत संविधानसभामा छलफलको वातावरण वनाउन नसक्नु संविधानसभाका अध्यक्षको पनि कमजोरी हो ।
  23 hours ago · · 2
- Ggkvk Karki बेकम्मा संविधानसभा अध्यक्ष
  23 hours ago ·
- Rajendra P Sharma · 67 mutual friends
  उफ उफ अझै इन्लाई टि भी मा किन देखाऊ छन् ? कसैले टि भी फुटाय भने सरकार ले छयति पूर्ति गर्छ?
  23 hours ago · · 1
- Milan Subedi के नेपाली जनता ले तेत्रो खर्च गरेर
  फेरी चुनाब कै घोषणा गर्न पठाको हो त ?/?
  
  घण्टा जस्तो
  23 hours ago ·
- Kusum Bhattarai अबको छ महिनापछी कांग्रेस र एमाले पनि प्रजा परिषद झै लोप हुने छन, अनी मुलुकमा माओवादीसहित मधेस्बादी, जनजाती लगायत नयाँ सक्ती स्थापित हुनेछन, तत्काल कांग्रेस र एमाले मुतको न्यानोमा रमए हुन्छ।
  23 hours ago · · 2
- Santosh Khadka Nepali अब चुनाबको रडाकोले कति मान्छे मारिने हो ! नेताका छोरा छोरी सबै बिदेशमा छन् जे भोग्नु पर्छ हामीले भोग्नु पर्ने हो. रक्षा गर हे पशुपति नाथ !!!
  23 hours ago ·
- Purushotam Bhattarai Char Char Barsa Bhatta Pachaihalye Ni Ke Bho Ra!
  23 hours ago ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।