कलियुगका कुरा: नेपालमा खेती त आइएनजीओले गर्न थालेछन्

Saturday, March 17, 2012

नेपालमा खेती त आइएनजीओले गर्न थालेछन्

दैलेख जाँदा सुर्खेतमा एक जना किसानको गोलभेंडा बारीमा झुण्डिएको बोर्ड। भृकुटी मण्डपमा कृषि प्रदर्शनी हेर्न गएका अँग्रेजी जान्ने मित्र ठाकुर अंगाईले, 'Agro-exhibition हेर्न गा'को त सब INGO हरुको stall पो रैच । नेपालमा खेती त INGO हरुले पो गर्ने रैचन् ।' लेखेपछि सम्झिएको यो फोटो।

Banjade Ganesh Prasad, Nira Ranabhat, Deepa Lamichhane and 74 otherslike this.
2 shares
- Rukh Bahadur NgOra Gurung ho ho dai... malai ni achhama lagyo... INGO stall dekhera... kya rahechha.
  March 13 at 12:55pm ·
- Mohan Neup · 38 mutual friends
  krisi pradhan desh ka lathhe netaharulai ngo le diyeko chunauti ho yo....
  March 13 at 1:00pm ·
- Bhupal R Raut दाइँ बाला नलागेका धान / घोगा नलागेका मकै चै प्रदर्शन नगर्ने रैछन? नेपाली खेति/किसानलाइ प्रयोगशाला नै बनाए :(
  March 13 at 1:39pm · · 1
- Karbir Gaire · 88 mutual friends
  nepal ta Bideshi pravu le khaya sir. j ma ni INGO ngo bhanda bhanda anginti baisake. yin le kam gardainan baru kam ma abarodh gar6n. kam nagari partibedan diyar nepallai panggu banaya.
  March 13 at 2:03pm ·
- Radha Krishna · Friends with Himal Neupane and 96 others
  hahahaaa
  March 13 at 2:24pm ·
- Yudhisthir Sharma · 29 mutual friends
  सबै I/NGO हरु एकै नासका हुदैनन् भन्ने कुरा पहिला बुझ्नु पर्यो, कतिपय ले देशको आर्थिक सामाजिक रुपान्तरण का लागि गरेको योगदान र तेस्को वास्तविक नतिजा र प्रभाव, उनीहरुका कर्मचारीहरु को निरन्तर खटाई जस्तै नेपाल सरकार का निकायहरुमा काम गर्ने कर्मचारी हरु को पनि हुदो हो भने देश धेरै अगाडी गइ सकेको हुन्थ्यो . देश मा प्रजान्त्र आएको पछी पनि राज्य ले लगानी गरेका क्षेत्र हरुमा बालुवा मा पानी हाले सरि भएको हाम्रै आँखा अगाडी छैन र !!!!!
  March 13 at 2:57pm · · 3
- Deepak Sharma दीपकजी, मैले पनि अवलोकन गरेर हेर्दा त्यस्तै लाग्यो। जताततै ट्याग झुण्याएर बसेका छन्। शायद कृषिमा प्रगति नहुनुमा पनि अरूतिर जस्तै पैसा नपाउँदासम्म विउ पनि नराख्ने, वारी-खेत पनि नजोत्ने, अनि उत्पादन भएको बाली पनि नभित्र्याउने बानी परे जस्तो छ।
  March 13 at 3:01pm · · 2
- Nabin Ghimire · 2 mutual friends
  ‎1 ingo suru garau hai ta..
  March 13 at 9:01pm ·
- Chintan Sharma la yo keto le pani 1 like diyo
  Damma la
  March 13 at 9:21pm · · 1
- Lochana Sharma Nepal ‎100 % thik comment
  March 14 at 5:25am ·
- Girija Adhikari · 244 mutual friends
  hahhahahhha
  March 14 at 10:05am ·
- Shanta Dhungana · 10 mutual friends
  nepal iharu Bidesh ma kheti garna jane, bideshi le Nepal ma garne..... kura milyo ni.......... hahahha
  March 15 at 1:38pm ·
- Ramji Balami haaaaa
  Yesterday at 10:06am ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।