कलियुगका कुरा: कहाँ लगाउन थाल्या पाइन्ट

Thursday, February 24, 2011

कहाँ लगाउन थाल्या पाइन्ट

यो जिन्स पाइन्ट लगाउनेहरुले पछाडिको भाग हिपसम्म देखिने गर्दा सारै दिक्क लाग्न थाल्यो। पहिले पहिले यो कम्मर मुनिको पछाडिको भाग मोटरसाइकल पछाडि बस्ने केटीहरु र माइक्राबाट झर्दाखेरिका केटीका मात्रै देखिन्थे, आजभोलि त केटाहरुको नि जिन्स पाइन्ट कहाँ तल तलसम्म झर्ने गरी लगाएका हुन् माइक्राबाट झर्दा दिक्कै लाग्ने। केटाहरुको पनि पुठ्ठे ढ्याङ्ग्रो हेर्नु पर्ने बेला भयो। सप्पै कुरा कहाँ महिला पुरुष दुबैलाई समान रुपमा बराबर सुहाँउछ भन्या। आजभोलि फेसन नि के के आएको हो हो...

Suraz Kharel, Dinesh Raj Gyawali, सुन्दर पाण्डेय and 4 others like this.

Jaw Knock Raazaa हिप हप् होइन हिप-अप हो ..............

40 minutes ago ·
Pushpam Dhungana Haha sahi ho tara k garne sab lai testai maa ramilo 6.....

36 minutes ago ·
Ghimire IGhanashyam दिपक जी हामी बिस्तारै ढुंगे युग तिर जाने तर्खर गर्दै छौ, त्यसैको शुरुवात गरेका हुन सक्छन...

25 minutes ago · · 1 person
Jiwan Bhattarai khai suruwal khukulo bha' ho ki kammarko sthan parivartan bha' ho , yasai bhanna sakiena !

9 minutes ago ·

1 comment:

RabindraFebruary 25, 2011 at 2:33 AM
हाहाहाहा यो भयो पक्का कलियुग को कुरा :D
ReplyDelete
Replies

Add comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।