कलियुगका कुरा: परदेशिएकाहरु फर्किँदा

Sunday, January 23, 2011

परदेशिएकाहरु फर्किँदा

अरब मलेसियातिरबाट आउने लाहुरेलाई माइक्रोवालाहरुले खुब ठग्दा रहेछन्। टिभीको कार्टुन अथवा प्लास्टिकले बेरेको होस् कि डोरीले बाँधेको सुटकेश देख्नासाथ पोखरासम्म जान भाडा एक हजार रे। (रु३५० मा हुने ठाउँमा)। अनि गाउँतिर चल्ने जिपहरुले पनि नियमित भाडा डेढ/ दुई सय रुप्पै भएका ठाउँमा नि लाहुरेहरुसँग एक हजार ठटाउने रैछन्...कति ठाउँमा ठग्ने हो तिन्लाई....

त्यो टिभीको कार्टुन, डोरीले बाँधेको वा प्लास्टिकमा पोको पारेको सुटकेस अनि फूलबुट्टे भुवादार ब्लाके‌ट नल्याउनु क्या साथीभाइहरु....। यदी ल्याउने नै हो भने मजाले बार्गेनिङ गरेर मात्र गाडी चढ्नुहोला।

Khagendra Lamichhane, Arjun Subedi, Sunita Giri and 8 others like this.
- Roshan Dahal vane pachhi hamro bejok hune vo ni.......................
  12 hours ago ·
- Samuel Parajuli Sarmik kos ko lakhaurakam mantri ra sachible moj majama udai sake . . . . . Aaruleta k baki rakthey jatabata pani thagine hamiharunai ho . . . . . . . . Deepak B vasama lahure . .
  12 hours ago via Facebook Mobile ·
- Dipak Bhattarai त्यो टिभीको कार्टुन, डोरीले बाँधेको वा प्लास्टिकमा पोको पारेको सुटकेस अनि फूलबुट्टे भुवादार ब्लाके‌ट नल्याउनु क्या साथीभाइहरु....।
  12 hours ago ·
- Kul Chandra Thapa Hain dipak g tyo ta sasto ajha maile airport bat koteshwor pugeko 640 tireko
  12 hours ago ·
- Samuel Parajuli Khadi ra malaysia bata aanue lahure re ani europe Us bata aaune chai ko ni dipak G. . . . ?
  12 hours ago via Facebook Mobile ·
- James Ghimire yestai ho deepak sir, ma ghar jada pani airport bata Bus Park samma aako 60 riyal magdai thiyo ani ta nepali dinchu bhaneko ta 1200 rs po bhanyo kamta thagkchan taxiwala haru le
  12 hours ago ·
- Ganesh Baniya James jee, tapai lai Riyal mai kura gare ti thag haru le ? Malai ta Airport mai magne keta haru le 10 Dollar magdai thiya. Maile Gulf bata ayako kata dollar hunu bhanda riyal ma diya pani hunchha re . Hasnu parne karan dherai chhan yaha - Thego choreko @ Dipak Bhattarai
  9 hours ago ·
- Lal Nepali http://www.youtube.com/watch?v=jHldN0RjWvM
  9 hours ago ·
- Deepkiran Sharma Kathai tin ko Niyeti.
  30 minutes ago ·

No comments:

Post a Comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।