कलियुगका कुरा: सम्पादकीय, प्रकासकीय

Tuesday, April 29, 2008

सम्पादकीय, प्रकासकीय

डेढगाउ र यस वरिपरिका विषयमा सूचना, समाचार दिने उदेश्यले प्रकाशित द काली टाइम्स पत्रिकाको यो पहिलो संस्करण तपाईको हातमा छ । यसमा धेरै कमी कमजोरी छन् भन्ने कुरा स्विकार्न हामीलाई कत्ति पनि अप्ठेरो लाग्दैन ।

घोडा नचढ्ने मानिस कहिल्यै घोडाबाट लड्दैन । हामीले घोडा चढ्ने प्रयास गरेका छौं र दुइ चार बल्डयाड खान पनि सकिन्छ ।

हाम्रो यो सुरुवात तपाईलाई नराम्रो, राम्रो कस्तो लाग्यो । कृपया भनिदिनु भएमा हामी औधी खुशी हुनेछौं । यो सुरुवात जस्तो भए पनि अब आउदा दिनमा यस पत्रिकाले निर्वाह गर्ने भूमिका भने तपाईहरुले चाहेजस्तै हुन्छ । तपाईहरुको सुझाव, माया र सहयोग नै हाम्रा प्रेरणाका स्रोत हुन् । हाम्रा पाठकको माग र इच्छा अनुसार पत्रिका परिमार्जन गर्दै लाने द काली टाइम्स को लक्ष्य रहेको छ ।
पत्रिकाको पहिलो संस्करण प्रकाशनमा सहयोग र सद्भाव दिनुहुने सबैमा हार्दिक धन्यवाद दिन चाहन्छौं ।

2 comments:

AnonymousJune 15, 2008 at 6:39 PM
Dear Deepak Sir,
Its a really good to know that there is a news website for Dedhgaun. Being a Friend of Dedhgaun basi, i am very glad to read those news about dedhgaun and i have very good moment with that kali pul, which i visit with my friend 7 years ago, which i saw today on ur news .Congrotulation and good luck for KALITIMES and Thanks a lot for my Friend Hari Prasad Bhattarai who informed me about this website. Wish u all the best for KALITIMES and i hope all the Dedhgaun basi who r on abord will be also a part of this oppertunity.Keep on rocking KALITIMES, we r at ur back.Good Luck Again. Thanks
Mani Subba,Al Ain, UAE
ReplyDelete
Replies
AnonymousJune 15, 2008 at 6:56 PM
Hello Deepak sir,
Congratulation for ur excercise for KALITIMES.I hope all the kalipare soltee haru(Dedhgaunle)who r on abord can grab this chance also to a part of KALITIMES.Carry on your journey.Rute is always there.and good to hear your voice at the time of announcement of Republican Nepal.Thanks Hari prasad for providing this chance to Congratulate Mr. Deepak and KALITIMES.
Wish u all the best.
Rabindra Gurung
(Pokhara)
Abu Dhabi, UAE
ReplyDelete
Replies

Add comment

Please leave your comment here

को हो?

सन् २००९ देखि २०१३ सम्म मैले लेख्ने फेसबुक स्टाटसको अन्त्यमा 'हास्नुपर्ने कारण धेरै छन् हा हा हा... ' भनेर लेखिएको हुन्थ्यो। त्यही हास्नुपर्ने कारणलाई कोही कोही साथीले 'खुब मन पर्छ त्यसलाई एक ठाउँमा संग्रह गरेर राख् न' भनेर उचालेकाले कली टाइम्स (कलियुगका कुरा) शुरु भएको हो। फेसबुकले स्टाटसमा निश्चित क्यारेक्टर मात्र राख्न दिने हुनाले (त्यतिबेलाका कुरा, अहिले त परिवर्तन भइसक्यो) कतिपय लामा स्टाटस पनि यहाँ हुन्छन्।

र, कहिलेकाँही मलाई लेख्न मन लाओ भने तीन हजार शब्द पनि लेखेको र त्यसलाई यहाँ थुपारेका उदाहरण छन्। त्यसबाहेक मैले कुनै कुनै पत्रिका वा अनलाइनका लागि लेखेको लेखलाई पनि मन लाग्दा लाग्दा यहाँ थुपार्ने गर्छु।

खासमा चाहिँ मेरा बाउआमाले राख्देको नाम दीपक भट्टराई हो। आफैं केही गरेर अरुलाई रोजगार दिने पाइन (खुबी) नभइन्जेल पत्रकारको काम गरिरहेको छु। अहिले बिबिसी मेडिया एक्सन म्यानमारमा सिरिज प्रोड्युसरको काम गर्छु। यस अगाडि २०१७ अक्टुबरसम्म बिबिसी मिडिया एक्सन नेपालले उत्पादन गर्ने साझा सवाल कार्यक्रमको सम्पादक थिएँ। तर मैले यहाँ राख्ने सामाग्रीमा म काम गर्ने संस्थाको कुनै साइनो छैन, 'गोरु बेचेको पनि।' यहाँ राखेका सामाग्री शुद्ध मेरा मनमा लागेका विशुद्ध कुरा हुन्।

सक्रिय पत्रकारिता गर्न थालेको दुई दशक भन्दा धेरै भयो। स्पेसटाइम भन्ने दैनिक पत्रिकामा दुई वर्ष जति, कान्तिपुर टिभीमा ६ वर्ष जति, दैनिकी र नागरिकन्युज अनलाइनमा डेढ वर्ष जति काम गरेपछि सन् २००९ देखि अहिलेको संस्थामा जागिरे छु।

धन्नै बिर्सिएको,

सन् २००८ मा यो ब्लग शुरु गर्दा यो ब्लगको नाम काली टाइम्स थियो। म काली गण्डकी (शालीग्राम पाइने)को किनारमा जन्मेको हुँ। डेढगाउँमा। कैयौं दिन अनि कैयौं रात गण्डकी किनारमा कहिले एक्लै, कहिले दुक्लै र कहिले साथीहरूसँग बिताएको हुनाले काली गण्डकीसँग मेरो विशेष लगाव छ। हर्मन हेस्सेको पुस्तक सिद्वार्थ, पारिजातको शिरिषको फूल, सरुभक्तको पागलवस्ती मैले काली गण्डकी किनारमा पढेको थिएँ। जुन म बाँचिन्जेल स्मरणमा रहला, अल्जाइमर्स नलागोस्।

सन् २००८ तिर मैले केही साथीहरूसँग मिलेर काली टाइम्स नामको पत्रिका पनि प्रकाशन गर्थें। त्यसमा गण्डकी प्रदेश अन्तरगत नवलपुर जिल्लाको डेढगाउँ, रकुवा, रुचाङ, नरम, बुलिङटार आदि ठाउँका समाचार, लेख, अन्तरवार्ता छापिन्थे। त्यो बेला देश संघीयतामा गएको तथा प्रदेश बनिसकेको थिएन। आर्थिक अभावका कारण डेढ वर्षपछि त्यो गाउँले पत्रिका नियमित गर्न सकिएन। त्यतिबेलाका केही सामग्री पनि यो ब्लगमा छ।